رنن

لغت نامه دهخدا

رنن. [ رَ ن َ ] ( ع اِ ) صاحب منتهی الارب آرد: در صحاح آمده است که چیزی است که در آب بانگ زند در ایام تابستان و صراح آن را تفسیر کرده و گویدجانوری است که در تابستان بانگ کند در آب و صاحب قاموس گوید چیزی است که در ایام زمستان در آب صیحه زند- انتهی. چیزی است که در ایام زمستان صیحه زند و صاحب صحاح گوید در ایام تابستان. ( از اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس