رنسانس در اسکاتلند جنبشی هنری، فرهنگی، و روشنفکری بود که از اواخر قرن پانزدهم تا اویل قرن هفدهم میلادی در اسکاتلند روی داد. این جنبش بخشی از رنسانسی بود که در سراسر اروپا رخ داد و با رنسانس ایتالیا در اواخر قرن چهاردهم میلادی آغاز شد و با عنوان رنسانس شمالی در قرن پانزدهم میلادی به شمال اروپا رسید. رنسانس بر پایهٔ احیای اصول اروپای دوران قدیم از جمله انسان گرایی بود. بااین که محققان متاخر تلاش در بازبینی چارچوب مفهوم رنسانس داشته اند، این امر قابل انکار نیست که در این دوران در اسکاتلند تغییرات عمده ای در ادبیات، هنر، معماری، موسیقی، علم، و سیاست رخ داد.
دربار سلطنتی در حمایت و گسترش مفاهیم و آثار رنسانس نقش اصلی را داشت. همزمان با رنسانس مفاهیم امپراتوری و سلطنت امپراتورانه به اسکاتلند وارد شد و شاهان آن تصمیم گرفتند با نمایش حاکمیت خود به طبقهٔ نوین فرمانروایان اروپایی بپیوندند. تأکید روزافزون بر آموزش بخشی از برنامهٔ انسان گرایان و بعدها پروتستان ها شد به گسترش ساختار آموزشی این گشور انجامید و سبب شد تا پایان قرن شانزدهم شش دانشگاه در اسکاتلند تأسیس شود. تعداد زیادی از دانشمندان اسکاتلندی برای دانش آموزی به انگلستان رفتند و پس از بازگشت به اسکاتلند نقشی مهم در گسترش زندگی روشنفکری این کشور داشتند. شاهانی چون جیمز پنجم و جیمز ششم با حمایت از ادیبان و نویسندگان در گسترش سنت ادبی اسکاتلندی نقش داشتند.
تأثیر رنسانس بر معماری آیینی در اسکاتلند را می توان در روی آوردن دوباره به ساختمان های کوتاه و حجیم کلیساهای این دوره دید که قوس ها و ستون هایی گِرد داشتند و در تضاد با عمودیت و ارتفاع مؤکد شیوهٔ معماری گوتیک بودند که در اواخر قرون وسطی به ویژه در انگلستان رایج بود. این امر ممکن است به علت تأثیر ارتباط های نزدیک با رم و هلند باشد و احتمالاً واکنشی آگاهانه علیه نقش های انگلیسی و به هواداری از نقش های قاره ای بود. نمونه های آن را می توان در شبستان کلیسای جامع دانکلد ( آغاز ساخت ۱۴۰۶ ) ، در نمای کلیسای کالجی مریم مقدس در هدینگتون از دههٔ ۱۴۶۰، و در نمازخانهٔ اسقف الفینستون[ الف] در کالج شاه آبردین ( ۱۵۰۰–۰۹ ) دید. [ ۱] در اواخر قرن پانزدهم و اوایل قرن شانزدهم حدود چهل کلیسای کالجی در اسکاتلند تأسیس شد؛ در بسیاری از آن ها، از جمله در کلیسای کالجی تثلیث، ترکیبی از شیوه های گوتیک و رنسانس به چشم می خورد. [ ۲] در اوایل قرن شانزدهم همچنین بر فراز کلیساهایی که به دودمان سلطنتی مربوط می شدند، از جمله کلیسای جامع سنت جایلز در ادینبرا، منارهای تاجی به عنوان نماد سلطنت امپراتوری ساخته شد. [ ۳]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدربار سلطنتی در حمایت و گسترش مفاهیم و آثار رنسانس نقش اصلی را داشت. همزمان با رنسانس مفاهیم امپراتوری و سلطنت امپراتورانه به اسکاتلند وارد شد و شاهان آن تصمیم گرفتند با نمایش حاکمیت خود به طبقهٔ نوین فرمانروایان اروپایی بپیوندند. تأکید روزافزون بر آموزش بخشی از برنامهٔ انسان گرایان و بعدها پروتستان ها شد به گسترش ساختار آموزشی این گشور انجامید و سبب شد تا پایان قرن شانزدهم شش دانشگاه در اسکاتلند تأسیس شود. تعداد زیادی از دانشمندان اسکاتلندی برای دانش آموزی به انگلستان رفتند و پس از بازگشت به اسکاتلند نقشی مهم در گسترش زندگی روشنفکری این کشور داشتند. شاهانی چون جیمز پنجم و جیمز ششم با حمایت از ادیبان و نویسندگان در گسترش سنت ادبی اسکاتلندی نقش داشتند.
تأثیر رنسانس بر معماری آیینی در اسکاتلند را می توان در روی آوردن دوباره به ساختمان های کوتاه و حجیم کلیساهای این دوره دید که قوس ها و ستون هایی گِرد داشتند و در تضاد با عمودیت و ارتفاع مؤکد شیوهٔ معماری گوتیک بودند که در اواخر قرون وسطی به ویژه در انگلستان رایج بود. این امر ممکن است به علت تأثیر ارتباط های نزدیک با رم و هلند باشد و احتمالاً واکنشی آگاهانه علیه نقش های انگلیسی و به هواداری از نقش های قاره ای بود. نمونه های آن را می توان در شبستان کلیسای جامع دانکلد ( آغاز ساخت ۱۴۰۶ ) ، در نمای کلیسای کالجی مریم مقدس در هدینگتون از دههٔ ۱۴۶۰، و در نمازخانهٔ اسقف الفینستون[ الف] در کالج شاه آبردین ( ۱۵۰۰–۰۹ ) دید. [ ۱] در اواخر قرن پانزدهم و اوایل قرن شانزدهم حدود چهل کلیسای کالجی در اسکاتلند تأسیس شد؛ در بسیاری از آن ها، از جمله در کلیسای کالجی تثلیث، ترکیبی از شیوه های گوتیک و رنسانس به چشم می خورد. [ ۲] در اوایل قرن شانزدهم همچنین بر فراز کلیساهایی که به دودمان سلطنتی مربوط می شدند، از جمله کلیسای جامع سنت جایلز در ادینبرا، منارهای تاجی به عنوان نماد سلطنت امپراتوری ساخته شد. [ ۳]
wiki: رنسانس در اسکاتلند