رندک

لغت نامه دهخدا

رندک. [ رِ دَ ]( اِ مصغر ) تصغیر رند است که محیل و زیرک باشد. ( برهان قاطع ) ( آنندراج ). || غلام بچه و کودک. ( برهان قاطع ) ( ناظم الاطباء ). آقای دکتر معین در حاشیه ٔبرهان نویسد: «مصحف ریدک » است. رجوع به ریدک شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس