رند دهل دریده

لغت نامه دهخدا

رند دهل دریده. [ رِ دِ دُ هَُ دَ دَ / دِ ] ( ترکیب وصفی ،اِ مرکب ) کنایه از کسی است که قدم از جاده شرع بیرون نهاده باشد. ( برهان قاطع ). کسی که از جاده شرع بیرون رفته باشد و می تواند که تحریف بود و صحیح دهن دریده به نون بجای لام باشد. ( از آنندراج ) :
می گفت در بیابان رندی دهل دریده
عارف خدا ندارد کو نیست آفریده.
؟ ( از آنندراج ).
و رجوع به دهل دریدن شود.

فرهنگ فارسی

کنایه از کسی است که قدم از جاده شرع بیرون نهاده باشد

پیشنهاد کاربران

بپرس