رنزو د فلیس ( ایتالیایی: Renzo De Felice; متولد ۸ آوریل ۱۹۲۹ – مرگ ۲۵ مه ۱۹۹۶ ) ، مورخ ایتالیایی، متخصص در حوزه تاریخ فاشیسم و نویسنده کتاب ۴ جلدی زندگی نامه بنیتو موسولینی در شش هزار صفحه. او اقدامات بنیتو موسولینی حوزه داخلی ایتالیا را نوعی انقلاب، و سیاست خارجی آن در خلال سالهای ۱۸۶۱ تا ۱۹۲۲ را سیاستِ واقعی یا واقع گرایانه تلقی می کرد.
... [مشاهده متن کامل]
رنزو د فلیس در منطقه ریتی، پادشاهی ایتالیا متولد شده و تاریخ را زیر نظر مورخان ایتالیایی فدریکو چابود و دیلو کانتیموری در دانشگاه ساپینزا رم فراگرفت. او در خلال تحصیل به عضویت حزب کمونیست ایتالیا درآمد. بعد از سرکوب انقلاب ۱۹۵۶ مجارستان توسط اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی، رنزو د فلیس ازجمله ۱۰۱ روشنفکری بود که کمونیسم ایتالیا را به دلیل حمایت از شوروی مورد انتقاد قرار داد. فلیس در نهایت از حزب کمونیست ایتالیا جدا شده و به حزب سوسیالیست ایتالیا پیوست. در دانشگاه دانشگاه ساپینزا رم مشغول تدریس شد. با لیویا د روگیرو ازدواج کرد و در سن شصت و هفت سالگی در شهر رم ایتالیا از دنیا رفت.
رنزو د فلیس پیش از مرگ کار ویراش کتاب زندگی نامه بنیتو موسولینی پایان رسیده بود. او به عنوان یک یهودی لیبرال، جدا از مقاله های متعدد دربارهٔ فاشیزم و ژاکوبن، یکی از بنیانگذاران و ویراستارهای نشریه با نفوذ Storia Contemporanea در ایتالیا بود. علاقه رنزو د فلیس پدیده فاشیزم و بررسی این پدیده به عنوان یک جنبش و تفاوت آن با فاشیزم در قالب یک حکومت بود. او معتقد بود که ایدئولوژی فاشیزم در حالت جنبش، ریشه ای عمیق در عصر روشنگری داشته و آغاز آن نه به صورت قاطع، اما از ایفای نقش طبقات پایین شرکت کننده در یک انقلاب پرولتری ناشی می شود. اما فاشیزم در قالب یک حکومت، به طور مشخص در خصوص بنیتو موسولینی روبنای دیکتاتوری او بود که به اعتقاد رنزو د فلیس، نه به عنوان یک پدیده اهریمنی، بلکه باید به عنوان وضعیتی مطلوب به نمایش درمی آمد و درک این شرایط نیاز به تحقیق و درک علمی دارد. رنزو د فلیس فاشیسم ایتالیایی و نازیسم آلمانی را هم معنی نمی دانست. این دیدگاه او باعث شده بود که برخی وی را به حمایت از فاشیسم متهم کنند.
... [مشاهده متن کامل]
رنزو د فلیس در منطقه ریتی، پادشاهی ایتالیا متولد شده و تاریخ را زیر نظر مورخان ایتالیایی فدریکو چابود و دیلو کانتیموری در دانشگاه ساپینزا رم فراگرفت. او در خلال تحصیل به عضویت حزب کمونیست ایتالیا درآمد. بعد از سرکوب انقلاب ۱۹۵۶ مجارستان توسط اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی، رنزو د فلیس ازجمله ۱۰۱ روشنفکری بود که کمونیسم ایتالیا را به دلیل حمایت از شوروی مورد انتقاد قرار داد. فلیس در نهایت از حزب کمونیست ایتالیا جدا شده و به حزب سوسیالیست ایتالیا پیوست. در دانشگاه دانشگاه ساپینزا رم مشغول تدریس شد. با لیویا د روگیرو ازدواج کرد و در سن شصت و هفت سالگی در شهر رم ایتالیا از دنیا رفت.
رنزو د فلیس پیش از مرگ کار ویراش کتاب زندگی نامه بنیتو موسولینی پایان رسیده بود. او به عنوان یک یهودی لیبرال، جدا از مقاله های متعدد دربارهٔ فاشیزم و ژاکوبن، یکی از بنیانگذاران و ویراستارهای نشریه با نفوذ Storia Contemporanea در ایتالیا بود. علاقه رنزو د فلیس پدیده فاشیزم و بررسی این پدیده به عنوان یک جنبش و تفاوت آن با فاشیزم در قالب یک حکومت بود. او معتقد بود که ایدئولوژی فاشیزم در حالت جنبش، ریشه ای عمیق در عصر روشنگری داشته و آغاز آن نه به صورت قاطع، اما از ایفای نقش طبقات پایین شرکت کننده در یک انقلاب پرولتری ناشی می شود. اما فاشیزم در قالب یک حکومت، به طور مشخص در خصوص بنیتو موسولینی روبنای دیکتاتوری او بود که به اعتقاد رنزو د فلیس، نه به عنوان یک پدیده اهریمنی، بلکه باید به عنوان وضعیتی مطلوب به نمایش درمی آمد و درک این شرایط نیاز به تحقیق و درک علمی دارد. رنزو د فلیس فاشیسم ایتالیایی و نازیسم آلمانی را هم معنی نمی دانست. این دیدگاه او باعث شده بود که برخی وی را به حمایت از فاشیسم متهم کنند.
