رمیصاء
لغت نامه دهخدا
رمیصاء. [ رُ م َ ] ( اِخ ) یا غمیصاء. دختر ملحان بن خالدبن زیدبن حرام از بنی نجار و از صحابه رسول و معروف به ام سلیم بود. ابونعیم در وصف وی گوید: «الطاعنة بالخناجر فی الوقائعو الحروب ». وی مادر أنس بن مالک بود و شوی وی مالک بعد از ظهور اسلام کشته شد. ابوطلحة ( زیدبن سهل ) ویرابزنی گرفت و این ابوطلحة مشرک بود، بتی چوبین را می پرستید و رمیصاء اسلام آوردن او را مهر خود قرار داد و او اسلام آورد و رمیصاء با او در غزوه حنین شرکت داشت و همراه عایشه مشکهای آب را حمل می کرد و به مسلمانان می رساند و در غزوه احد نیز حاضر بود و تشنه ها را سیراب می کرد و مرهم بر زخم مجروحان می نهاد. و در حدود سال 30 هَ. ق. درگذشت. ( از الاعلام زرکلی ) ( از طبقات ابن سعد ) ( از الاصابة ). و رجوع به غمیصاء شود.
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید