رمون کنو ( به فرانسوی: Raymond Queneau ) ( تلفظ فرانسوی: ) ( زاده ۲۱ فوریه ۱۹۰۳ - درگذشته ۲۵ اکتبر ۱۹۷۶ ) نویسنده، شاعر و مقاله نویس فرانسوی بود. عمده شهرت وی بابت تأسیس گروه اولیپو و نگارش کتاب «زازی در مترو» است.
رمون کنو در خانواده ای تاجر بزرگ شد. دو سال نخست زندگی خود را با پرستار سپری کرد و نبود والدین باعث شد کودکی منزوی باشد و برای جبران این کمبود به کتاب پناه ببرد. در ۱۷ سالگی به پاریس رفت تا در دانشگاه سوربن فلسفه بخواند. در سال ۱۹۲۴ به گروهی سورئالیستی پیوست. خدمت سربازی اش در الجزایر و مراکش ( ۱۹۲۵ - ۱۹۲۷ ) به او کمک کرد زبان عربی را بیاموزد.
در سال ۱۹۳۳ اولین رمانش را با نام «علف هرز» نوشت و در سال ۱۹۵۹ با رمان «زازی در مترو» به نویسنده ای مشهور بدل شد که با ساخت فیلمی از روی کتابش این شهرت بیشتر نیز شد.
در سال ۱۹۶۰ همراه با فرانسوا لولیونه گروهی ادبی اولیپو ( کارگاه ادبیات بالقوه ) را تشکیل داد. اولیپو متشکل از نویسندگان و ریاضی دانان اکثراً فرانسوی زبان بود که به دنبال خلق آثاری با استفاده از تکنیک های نوشتاری محدود بودند. از دیگر اعضای گروه می توان به ایتالو کالوینو ، ژرژ پرک ، ایتالو کالوینو ، کلود برژ و ژاک روبو اشاره کرد.
رمون کنو در ۲۵ اکتبر ۱۹۷۶ بر اثر سرطان ریه درگذشت.
• علف هرز ۱۹۳۳
• دهان سنگ ۱۹۳۴
• آخرین روزها ۱۹۳۶
• اودیل ۱۹۳۷
• بچه های گل ولای ۱۹۳۸
• زمستان سخت ۱۹۳۹
• دوران نزاع ( دهان سنگ ۲ ) ۱۹۴۱
• دوست من پییرو ۱۹۴۲
• دور از روی ۱۹۴۴
• در شلوغی ۱۹۴۴
• ما همیشه با زن ها خوب هستیم ۱۹۴۷
• سن - گلن گلن ۱۹۴۸
• خاطرات خصوصی سالی مارا ۱۹۵۰
• یکشنبه زندگی ۱۹۵۲
• زازی در مترو ۱۹۵۹
• گل های آبی ۱۹۶۵
• پرواز ایکار ۱۹۶۸ برگردان: کاوه سیدحسینی، نشر نیلوفر ( ۱۳۹۶ )
• آزار و فیسیل برگردان: مهسا خیراللهی، نشر کتاب پاگرد ( ۱۳۹۹ )
• بلوط و سگ ۱۹۳۷
• یک صد میلیارد شعر ۱۹۶۱
گزیده ای از شعرهای کنو با ترجمه ی سهند آقایی و محمدمهدی شجاعی در زبان فارسی موجود است.
• ۱۹۶۰ زازی در مترو بر اساس داستانی به همین نام به کارگردانی لویی مال
• ۱۹۶۷ یکشنبه زندگی بر اساس داستانی به همین نام به کارگردانی ژان ووترا
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفرمون کنو در خانواده ای تاجر بزرگ شد. دو سال نخست زندگی خود را با پرستار سپری کرد و نبود والدین باعث شد کودکی منزوی باشد و برای جبران این کمبود به کتاب پناه ببرد. در ۱۷ سالگی به پاریس رفت تا در دانشگاه سوربن فلسفه بخواند. در سال ۱۹۲۴ به گروهی سورئالیستی پیوست. خدمت سربازی اش در الجزایر و مراکش ( ۱۹۲۵ - ۱۹۲۷ ) به او کمک کرد زبان عربی را بیاموزد.
در سال ۱۹۳۳ اولین رمانش را با نام «علف هرز» نوشت و در سال ۱۹۵۹ با رمان «زازی در مترو» به نویسنده ای مشهور بدل شد که با ساخت فیلمی از روی کتابش این شهرت بیشتر نیز شد.
در سال ۱۹۶۰ همراه با فرانسوا لولیونه گروهی ادبی اولیپو ( کارگاه ادبیات بالقوه ) را تشکیل داد. اولیپو متشکل از نویسندگان و ریاضی دانان اکثراً فرانسوی زبان بود که به دنبال خلق آثاری با استفاده از تکنیک های نوشتاری محدود بودند. از دیگر اعضای گروه می توان به ایتالو کالوینو ، ژرژ پرک ، ایتالو کالوینو ، کلود برژ و ژاک روبو اشاره کرد.
رمون کنو در ۲۵ اکتبر ۱۹۷۶ بر اثر سرطان ریه درگذشت.
• علف هرز ۱۹۳۳
• دهان سنگ ۱۹۳۴
• آخرین روزها ۱۹۳۶
• اودیل ۱۹۳۷
• بچه های گل ولای ۱۹۳۸
• زمستان سخت ۱۹۳۹
• دوران نزاع ( دهان سنگ ۲ ) ۱۹۴۱
• دوست من پییرو ۱۹۴۲
• دور از روی ۱۹۴۴
• در شلوغی ۱۹۴۴
• ما همیشه با زن ها خوب هستیم ۱۹۴۷
• سن - گلن گلن ۱۹۴۸
• خاطرات خصوصی سالی مارا ۱۹۵۰
• یکشنبه زندگی ۱۹۵۲
• زازی در مترو ۱۹۵۹
• گل های آبی ۱۹۶۵
• پرواز ایکار ۱۹۶۸ برگردان: کاوه سیدحسینی، نشر نیلوفر ( ۱۳۹۶ )
• آزار و فیسیل برگردان: مهسا خیراللهی، نشر کتاب پاگرد ( ۱۳۹۹ )
• بلوط و سگ ۱۹۳۷
• یک صد میلیارد شعر ۱۹۶۱
گزیده ای از شعرهای کنو با ترجمه ی سهند آقایی و محمدمهدی شجاعی در زبان فارسی موجود است.
• ۱۹۶۰ زازی در مترو بر اساس داستانی به همین نام به کارگردانی لویی مال
• ۱۹۶۷ یکشنبه زندگی بر اساس داستانی به همین نام به کارگردانی ژان ووترا
wiki: رمون کنو