رمون پولیدو ( زادهٔ ۱۵ آوریل ۱۹۳۶ – درگذشته ۱۳ نوامبر ۲۰۱۹ ) [ ۱] رکابزن حرفه ای سابق اهل فرانسه بود که در رشتهٔ دوچرخه سواری جاده فعالیت می کرد. او توانست در سال ۱۹۶۴ برندهٔ ووئلتا اسپانیا شود.
پولیدو هم دورهٔ دو رکابزن بزرگ یعنی ژاک آنکتیل و ادی مرکس بود و با این که هشت بار روی سکوهای دوم و سوم تور دو فرانس ایستاد، هرگز نتوانست این دو رکابزن را شکست دهد و قهرمان تور شود. همچنین هیچ گاه پیراهن طلایی تور را به تن نکرد.
پولیدو در مسابقات قهرمانی جادهٔ جهان نیز چهار بار بر سکوهای دوم و سوم ایستاد، ولی قهرمانی را به دست نیاورد.
وی همچنین برندهٔ جوایزی همچون لژیون دونور شده است.
پدر و مادر پولیدو کشاورزان کوچکی در حاشیهٔ ماسبارو - مرینیا در شرق لیموژ بودند. پولیدو از خردسالی در مزرعه کار می کرد و به همین دلیل، در ۱۴ سالگی مدرسه را ترک کرد. [ ۲] یکی از دوچرخه فروشان محلی به نام آندره مارکت دوچرخه ای به او داد و او را با موتور خود به مسابقات می رساند.
موفقیت در مسابقات محلی به سرعت فرا رسید و جایزهٔ پیروزی های او به درآمد خانواده افزوده می شد. پولیدو سه سال به صورت آماتور مسابقه داد و یک بار موفق به مغلوب کردن لویزون بوبه شد.
نخستین بار در سال ۱۹۵۵ و در دوران خدمت سربازی با قطار سفر کرد. پیر شانی، خبرنگار فرانسوی که ۴۹ تور دو فرانس را پیگیری کرد، پولیدو را با ژاک آنکتیل مقایسه کرد که با این که تنها دو سال بزرگتر از پولیدو بود، در همان دوران، مدال المپیک هلسینکی را برای فرانسه به دست آورد و برندهٔ جایزه بزرگ ملل شد. [ ۳]
همزمان با جنگ الجزایر، ارتش پولیدو را به الجزایر اعزام کرد که در آنجا راننده بود. در سال ۱۹۶۰ دوباره به دوچرخه سواری بازگشت و نخستین پیروزی خود را با برتری ۶ دقیقه ای به دست آورد. جایزهٔ ۸۰ هزار فرانکی که برای دوم شدن در جایزه بزرگ پیرا - لو - شاتو به دست آورده بود، بیشتر از درآمد شش سال کار در مزرعه بود.
پولیدو در سال ۱۹۵۹ توسط برنار گوتیه کشف شد. با پیشنهاد گوتیه به آنتونن مانی، گوتیه به تیم مرسیه پیوست. پیشنهاد ۳۰ هزار فرانکی او ابتدا مورد موافقیت مانی قرار نگرفت، ولی مدتی بعد برای آن که رقیبی برای آنکتیل داشته باشد، پذیرفت. [ ۴] با پیروزی پولیدو در مسابقهٔ میلان–سانرمو در سال ۱۹۶۱ اعتماد گوتیه تقویت شد.
پولیدو سربالایی رو خوبی بود، ولی مهارت آنکتیل در تایم تریل انفرادی را نداشت که معمولاً به خاطر زمان هایی که در مراحل تایم تریل به دست می آورد، برندهٔ تور می شد. سبک رکابزنی پولیدو تهاجمی بود، ولی آنکتیل ترجیح می داد در بخش های کوهستانی، مسابقه را کنترل کند و در تایم تریل، زمان کسب کند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفپولیدو هم دورهٔ دو رکابزن بزرگ یعنی ژاک آنکتیل و ادی مرکس بود و با این که هشت بار روی سکوهای دوم و سوم تور دو فرانس ایستاد، هرگز نتوانست این دو رکابزن را شکست دهد و قهرمان تور شود. همچنین هیچ گاه پیراهن طلایی تور را به تن نکرد.
پولیدو در مسابقات قهرمانی جادهٔ جهان نیز چهار بار بر سکوهای دوم و سوم ایستاد، ولی قهرمانی را به دست نیاورد.
وی همچنین برندهٔ جوایزی همچون لژیون دونور شده است.
پدر و مادر پولیدو کشاورزان کوچکی در حاشیهٔ ماسبارو - مرینیا در شرق لیموژ بودند. پولیدو از خردسالی در مزرعه کار می کرد و به همین دلیل، در ۱۴ سالگی مدرسه را ترک کرد. [ ۲] یکی از دوچرخه فروشان محلی به نام آندره مارکت دوچرخه ای به او داد و او را با موتور خود به مسابقات می رساند.
موفقیت در مسابقات محلی به سرعت فرا رسید و جایزهٔ پیروزی های او به درآمد خانواده افزوده می شد. پولیدو سه سال به صورت آماتور مسابقه داد و یک بار موفق به مغلوب کردن لویزون بوبه شد.
نخستین بار در سال ۱۹۵۵ و در دوران خدمت سربازی با قطار سفر کرد. پیر شانی، خبرنگار فرانسوی که ۴۹ تور دو فرانس را پیگیری کرد، پولیدو را با ژاک آنکتیل مقایسه کرد که با این که تنها دو سال بزرگتر از پولیدو بود، در همان دوران، مدال المپیک هلسینکی را برای فرانسه به دست آورد و برندهٔ جایزه بزرگ ملل شد. [ ۳]
همزمان با جنگ الجزایر، ارتش پولیدو را به الجزایر اعزام کرد که در آنجا راننده بود. در سال ۱۹۶۰ دوباره به دوچرخه سواری بازگشت و نخستین پیروزی خود را با برتری ۶ دقیقه ای به دست آورد. جایزهٔ ۸۰ هزار فرانکی که برای دوم شدن در جایزه بزرگ پیرا - لو - شاتو به دست آورده بود، بیشتر از درآمد شش سال کار در مزرعه بود.
پولیدو در سال ۱۹۵۹ توسط برنار گوتیه کشف شد. با پیشنهاد گوتیه به آنتونن مانی، گوتیه به تیم مرسیه پیوست. پیشنهاد ۳۰ هزار فرانکی او ابتدا مورد موافقیت مانی قرار نگرفت، ولی مدتی بعد برای آن که رقیبی برای آنکتیل داشته باشد، پذیرفت. [ ۴] با پیروزی پولیدو در مسابقهٔ میلان–سانرمو در سال ۱۹۶۱ اعتماد گوتیه تقویت شد.
پولیدو سربالایی رو خوبی بود، ولی مهارت آنکتیل در تایم تریل انفرادی را نداشت که معمولاً به خاطر زمان هایی که در مراحل تایم تریل به دست می آورد، برندهٔ تور می شد. سبک رکابزنی پولیدو تهاجمی بود، ولی آنکتیل ترجیح می داد در بخش های کوهستانی، مسابقه را کنترل کند و در تایم تریل، زمان کسب کند.
wiki: رمون پولیدو