رموز متاخرین

[ویکی فقه] علائم وضع شده توسط استادان متاخر علم قرائت برای انواع وقف را رموز متاخرین گویند.
استادان علم قرائت برای وقف های مختلف نشانه هایی وضع و تعیین کرده اند تا هنگام تلاوت قرآن ، با توجه به آن علائم ورعایت آن ها خللی در معانی آیات پدید نیاید.
رموز سجاوندی
ابوعبدالله محمد بن طیفور سجاوندی (از قاریان اهل سنت و جماعت) شش حرف برای نشانه وقف وضع کرد که به رموز سجاوندی مشهور و عبارتند از: م؛ ط؛ ج؛ ز؛ ص؛ لا. این رموز به ترتیب؛ نشانه وقف لازم، وقف مطلق، وقف جایز، وقف مجوز، وقف مرخص، وعدم جواز وقف هستند.
نشانه های وقف متاخرین
استادان متاخر علم قرائت مثل شیخ مصدر بخاری علاوه بر رموز سجاوندی نشانه های دیگری تعیین کرده اند که عبارتند از:۱. قف: یعنی وقف بر آن مطلقا خوب است؛۲. س: علامت سکته؛ یعنی وقف به صورت قطع صدا و اعراب بدون قطع نفس؛۳. قفه: وقف به طریق سکته اما طولانی تر و دو برابر «س»؛۴. ق: وقف بر آن به قول ضعیف جایز است (قیل علیه الوقف)؛۵. قلا: وقف بر آن بهتر است، و بنا بر قول ضعیف، وقف جایز نیست (قیل لا وقف علیه)؛۶. صل: علامت وصل و عدم جواز وقف است؛۷. صلی: وصل اولویت دارد و وقف مرجوح است؛۸. صق: به ماقبل وصل شود و غالبا در وقف های معانقه به کار می رود؛۹. صب: به مابعد وصل شود و غالبا در وقف های معانقه به کار می رود؛۱۰. جه: مثل «ص» علامت وقف مرخص است (وجه له فی الوقف)؛۱۱. ک: نشانه «کذلک» یعنی با وقف قبلی یکسان است و غالبا پس از وقف جایز نوشته می شود.