رمط. [ رَ ] ( ع مص ) عیب کردن کسی را و طعنه زدن بر وی.( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). || ( اِ ) فراهم آمدن گاه عرفط و مانند آن از درختان باخار. ( از منتهی الارب ). محل جمعشدن عرفط و مانند آن از درختان خاردار و چنانکه ازهری گوید این کلمه مصحف رَهْط است. ( اقرب الموارد ).
فرهنگ فارسی
عیب کردن کسی را و طعنه زدن بر وی فراهم آمدن گاه عرفط و مانند آن از درختان با خار
