رمضانعلی کفاش خراسانی

[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از اثر آفرینان است
شاعر، متخلص به کفاش. در مشهد می زیست. وی اگر چه سواد درستی نداشت ولی شعر را نیکو می سرود. اشعار او سرشار از اصطلاحات مشهدی و گاه همراه با انتقادهای اجتماعی بود. شهرتش به دلیل سرودن شعری در آشفتگی اوضاع داخلی آستان قدس رضوی می باشد.
او یک سال ملازم ضیاءالحق، نوه ی حاج ملا هادی سبزواری در سبزوار بود. از آثار وی دو منظومه «دعانامه» و «نفرین نامه» می باشد که هر دو به صورت مسمط مخمس سروده شده است.