رمزگذار افزایشی

رمزگذار افزایشی یا رمزگذار نمُوی یک دستگاه الکترومکانیکی خطی یا دوار است که دارای دو سیگنال خروجی، A و B است که هنگام جابجایی دستگاه، پالس می دهد. [ ۱] در کنار هم، سیگنال های A و B هم وقوع و هم جهت حرکت را نشان می دهند. بسیاری از رمزگذارهای افزایشی دارای سیگنال خروجی اضافی هستند، به طور معمول شاخص[ ۲] یا Z, [ ۳] که نشان می دهد رمزگذار در یک موقعیت مرجع خاص قرار دارد. همچنین، برخی از رمزگذارها یک خروجی وضعیت ( معمولاً زنگ تعیین شده ) را ارائه می دهند[ ۴] که نشان گر وضعیت عیب داخلی مانند خرابی یاتاقان یا بد عمل کردن سنسور است.
رمزگذار افزایشی موقعیت مطلق را نشان نمی دهد. فقط تغییرات در موقعیت[ ۳] را گزارش و برای هر تغییر موقعیت، جهت حرکت را گزارش می دهد. در نتیجه، برای تعیین موقعیت مطلق در هر لحظه خاص، لازم است سیگنال های رمزگذار را به یک رابط رمزگذار افزایشی ارسال کنید، که به نوبه خود «دنبال» می کند و موقعیت مطلق رمزگذار را گزارش می کند.
رمزگذارهای افزایشی بدون آن که از آن ها خواسته شود، تغییرات موقعیت را گزارش می دهند، و آن ها این اطلاعات را با نرخ داده که مرتبه بزرگی سریع تر از انواع اکثر رمزگذارهای مطلق هستند، انتقال می دهند. تأخیر بسیار کم حاصل از یک رمزگذار افزایشی این امکان را می دهد تا برای نظارت بر موقعیت سازکار سرعت بالا در نزدیک به زمان واقعی استفاده شود. به همین دلیل، از رمزگذارهای افزایشی معمولاً در کاربردهایی استفاده می شوند که نیاز به اندازه گیری دقیق و کنترل موقعیت و سرعت دارند.
پرونده های رسانه ای مربوط به رمزگذار افزایشی در ویکی انبار