رمزنگاری پلی فیر

رمزنگاری پلیفیر یا مربع پلیفیر یا رمزنگاری پلیفیر ویت استون یک روش رمزنگاری متقارن است و اولین رمزنگاری جانشینی دیاگرام بوده و طرح آن اولین بار در سال 1854 توسط چارلز ویت استون اختراع شده است. ولی به دلیل ارتقای آن توسط لرد پلیفیر، نام پلیفیر به آن گفته می شود.
این روش جفت حروف ( دیاگرام یا بیگرام ) را به جای حروف در رمزنگاری جانشینی و نه سیستم های رمزنگاری ویژنر رمزنگاری می کند. شکستن رمز پلیفیر سخت تر است زیرا تحلیل فرکانسی که برای رمزهای جانشینی ساده به کار می رود، در آن کارایی ندارد. می توان بیگرام ها را به صورت فرکانسی تحلیل کرد، ولی خیلی سخت تر است. با 600 [ ۱] بیگرام احتمالی به جای 26 مونوگرام احتمالی ( تک علامت ها، در این حوزه معمولا همان حروف الفبا است ) به متن رمز بزرگتری نیاز است.
رمز پلیفیر اولین رمز برای رمزنگاری جفت حروف در تاریخچه ی رمزنگاری است. [ ۲] [ ۳] ویت استون رمز را برای پنهان کاری در حروف تلگراف اختراع کرد ولی نام رفیقش، لرد پلیفیر، به آن گفته می شود. اولین بار، بارون پلیفیر در سنت اندروز که کاربرد آن را ارتقا بخشید. [ ۳] [ ۴] [ ۵] اولین نسخه ی رمز پلیفیر در سندی توسط ویت استون در 26 مارس 1854 ثبت شد.
ابتدا دفتر امور خارجه ی بریتانیا از استفاده از آن سر باز زد زیرا از نظر آن ها دشواری و پیچیدگی زیادی داشت. ویت استون عنوان کرد که سه نفر در هر 4 نفر در یک مدرسه می توانند استفاده از آن را در 15 دقیقه بیاموزند، ولی پاسخ وزارت امور خارجه چنین بود: «این خیلی محتمل است، ولی هیچگاه نمی توانید این را به پیوست ها بیاموزید». [ ۶]
ولی این روش بعدها برای اهداف توسط نیروهای بریتانیا در جنگ بور دوم و در جنگ جهانی اول به کار رفت و نیروهای بریتانیا و استرالیا در جریان جنگ جهانی دوم از آن استفاده کردند[ ۷] [ ۸] زیرا پلیفیر سرعت بالایی داشت و به هیچ تجهیزات خاصی نیاز نداشت، تنها به یک خودکار و چند کاغذ نیاز داشت. یک سناریوی معمول برای پلیفیر استفاده برای محافظت از رازهای مهم ولی غیرحیاتی در جریان مبارزه ی واقعی بود، مثلا این واقعیت که شلیک توپخانه ای تا 30 دقیقه ی دیگر آغاز می شود تا پیشروی سربازان به هدف بعدی را پوشش دهد. وقتی متخصصین رمزنگاری دشمن بتوانند این پیام ها را چند ساعت بعد رمزگشایی کنند، این اطلاعات دیگر برای آن ها فایده ای ندارد، زیرا دیگر مرتبط نیست.