رمزنگاری جانشینی روشی برای رمزنگاری است که در آن هر واحد از متن اصلی بر طبق یک سیستم معین با رمزشده آن جایگزین می شود. یک واحد ممکن است یک حرف باشد ( که معمولاً این طور است ) یا دو حرف، سه حرف یا حتی ترکیبی از آنها و شکل های مشابه آن باشد. رمزگشایی آن با کمک عکس عمل جاگذاری انجام پذیر است.
این روش با رمزنگاری جابجایی قابل مقایسه است. روش جانشینی بدون تغییر مکان حروف خود آنها را تغییر می دهد ولی رمزنگاری جابجایی حروف را تغییر نمی دهد و فقط آنها را با هم جابجا می کند.
یکی از ساده ترین مثال های این روش رمز سزار می باشد.
رمزنگاری جانشینی انواع مختلفی دارد. اگر رمزنگاری بر روی یک حرف انجام شود به آن رمزنگاری جانشینی ساده گویند. به این نوع رمزنگاری روی گروه های بزرگتری از حروف، پلی گرافیک گویند. یک رمزنگاری تک حرفی از جانشینی ثابت بر روی کل پیام استفاده می کند. درحالیکه رمزنگاری چند حرفی از چندین جانشینی در موقعیت های مختلف در یک پیام استفاده می کند، به طوریکه یک واحد از متن اصلی به یکی از چندین احتمال در متن رمزشده نگاشته می شود و برعکس.
جانشینی یک حرف ( جانشینی ساده ) را با نوشتن حروف الفبا با یک ترتیب خاص به منظور نشان دادن جانشینی، می توان نمایش داد. به این، جانشینی الفبایی گویند. ممکن است حروف الفبای رمز، شیفت داده شوند یا معکوس شوند ( که به ترتیب رمز سزار و اتباش ( Atbash ) را ایجاد می کنند ) یا در یک مدل پیچیده تر پیش روند که در این صورت به آن الفبای ترکیبی ( mixed alphabet ) یا الفبای بی ترتیب ( deranged alphabet ) گویند. به طور سنتی، الفبای ترکیبی ممکن است ابتدا توسط نوشتن یک کلیدواژه، حذف حروف تکراری از آن، سپس نوشتن تمامی حروف باقی مانده در حروف الفبا با ترتیب معمولی آنها ساخته شود.
با استفاده از این سیستم، کلیدواژه ی "zebras" الفبای زیر را به ما می دهد:
پیام:
flee at once. we are discovered! رمز می شود به
SIAA ZQ LKBA. VA ZOA RFPBLUAOAR! به طور سنتی، متن رمزشده به صورت بلاک هایی با طول ثابت با حذف نقطه گذاری و فاصله ها نوشته می شود. این به منظور کمک به حذف خطای انتقال و پنهان کردن محدودیت های کلمه از متن آشکار انجام می شود. به این بلاک ها که “گروه ها” و گاهی “تعداد گروه” گویند، یک بررسی اضافی نسبت داده می شود. گروه های پنج حرف از زمان اولین پیام که توسط تلگراف منتقل شد به صورت سنتی وجود دارند:
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین روش با رمزنگاری جابجایی قابل مقایسه است. روش جانشینی بدون تغییر مکان حروف خود آنها را تغییر می دهد ولی رمزنگاری جابجایی حروف را تغییر نمی دهد و فقط آنها را با هم جابجا می کند.
یکی از ساده ترین مثال های این روش رمز سزار می باشد.
رمزنگاری جانشینی انواع مختلفی دارد. اگر رمزنگاری بر روی یک حرف انجام شود به آن رمزنگاری جانشینی ساده گویند. به این نوع رمزنگاری روی گروه های بزرگتری از حروف، پلی گرافیک گویند. یک رمزنگاری تک حرفی از جانشینی ثابت بر روی کل پیام استفاده می کند. درحالیکه رمزنگاری چند حرفی از چندین جانشینی در موقعیت های مختلف در یک پیام استفاده می کند، به طوریکه یک واحد از متن اصلی به یکی از چندین احتمال در متن رمزشده نگاشته می شود و برعکس.
جانشینی یک حرف ( جانشینی ساده ) را با نوشتن حروف الفبا با یک ترتیب خاص به منظور نشان دادن جانشینی، می توان نمایش داد. به این، جانشینی الفبایی گویند. ممکن است حروف الفبای رمز، شیفت داده شوند یا معکوس شوند ( که به ترتیب رمز سزار و اتباش ( Atbash ) را ایجاد می کنند ) یا در یک مدل پیچیده تر پیش روند که در این صورت به آن الفبای ترکیبی ( mixed alphabet ) یا الفبای بی ترتیب ( deranged alphabet ) گویند. به طور سنتی، الفبای ترکیبی ممکن است ابتدا توسط نوشتن یک کلیدواژه، حذف حروف تکراری از آن، سپس نوشتن تمامی حروف باقی مانده در حروف الفبا با ترتیب معمولی آنها ساخته شود.
با استفاده از این سیستم، کلیدواژه ی "zebras" الفبای زیر را به ما می دهد:
پیام:
flee at once. we are discovered! رمز می شود به
SIAA ZQ LKBA. VA ZOA RFPBLUAOAR! به طور سنتی، متن رمزشده به صورت بلاک هایی با طول ثابت با حذف نقطه گذاری و فاصله ها نوشته می شود. این به منظور کمک به حذف خطای انتقال و پنهان کردن محدودیت های کلمه از متن آشکار انجام می شود. به این بلاک ها که “گروه ها” و گاهی “تعداد گروه” گویند، یک بررسی اضافی نسبت داده می شود. گروه های پنج حرف از زمان اولین پیام که توسط تلگراف منتقل شد به صورت سنتی وجود دارند:
wiki: رمزنگاری جانشینی