رمز چند الفبایی به نوعی رمز گذاری جانشینی گفته می شود که در آن از چند الفبای رمز متفاوت استفاده شده. رمز ویژنر که یک حالت خاص ساده رمزهای چندالفبایی است، احتمالا شناخته شده ترین این نوع رمزگذاری است. ماشین انیگما یک نمونه پیچیده تر از این نوع همین رمزگذاری ها است.
تلاش های ابوالعباس قلقشندی ( ۱۴۱۸ - ۱۳۵۵ ) براساس یافته های اولیه ی محمد بن الدریهم ( ۱۳۵۹ - ۱۳۱۲ ) شامل اولین مباحثه ی چاپ شده درباره ی جابجایی و جایگزینی در رمزنگاری حروف به همراه اولین تشریحات رمزنگاری چند کلمه ای می باشد که در آن به هر پلین تکست ( به صورت تحت الفظی متن ساده ترجمه می شود ) حداقل یک جایگزین اختصاص یافته است. هرچند که ادعا شده، رمزهای چند کلمه ای اولین بار توسط رمزنگار عرب ابویوسف کندی ( ۸۷۳ - ۸۰۱ ) چندین قرن قبل تر اختراع شده است.
رمز نگاری آلبرتی که توسط لئون باتیستا آلبرتی، حدودا در سال ۱۴۶۷به وجود آمده است نیز، یکی از اولین رمزنگاری های چند کلمه ای محسوب می شود. آلبرتی از حروف ترکیب شده برای رمزنگاری یک پیام استفاده نمود، اما هرزمان که اراده می کرد از تغییر حروف در رمزنگاری نیز دریغ نمی کرد. و برای اینکه به مخاطب رمزی بودن پیام را نشان دهد از یک حرف بزرگ یا یک عدد در متن رمزی شده استفاده می کرد. البته آلبرتی برای رمز نگاری متون از ابزاری استفاده می کرد و آن وسیله چیزی نبود جز دیسک رمزنگاری اش که جایگزینی به همراه ترکیب شدن حروف در آن اجرا شده بود.
یوهانس تریسمیوس در کتابش ( ششگانه ی چند نگاره یا کتاب شش جلدی چند نگاره ) که در سال ۱۵۱۸ بعد از مرگش به چاپ رسید یک کلید پیشرفته ی رمزنگاری چند کلمه ای به نام رمز تریسمیوس اختراع کرد. برخلاف آلبرتی که بعضی حروف یک متن را جابجا می کرد، تریسمیوس همه ی حروف متن را جابجا می کرد. او با یک تابولا رکتا که یک جدول مربعی با ۲۶ لغت در آن می باشد ( البته چون تریسمیوس به لاتین می نوشت از ۲۴ لغت استفاده می کرد ) شروع کرد. هر کدام از حروف از توسط حروفی که در بالای سمته چپشان در جدول قرار داشت جایگزین می شد و بعد از رسیدن به حرف ( z ) دوباره با حرف ( a ) شروع می شد ( جدول را ببینید ) .
ایده ی تریسمیوس این بود که با استفاده از اولین حرف تعویض شده، اولین حروف هر پیام را نیز رمزگذاری کند. ( با یک فاصله الفبایی ) به این صورت که a به b به c و. . . تبدیل می شدند. دومین حروف هر پیام نیز به همین ترتیب با استفاده از دومین حرف تعویض شده ( با دو فاصله الفبایی ) تغییر می یافت و . . . . دیسک رمزنگاری به همین صورت اجرا می شد. دیسک شامل دوقسمت حروف بود، یکی روی حلقه ی خارجی که ساکن بود و دیگری بر روی قسمتی از دیسک که چرخانده می شد قرار می گرفت. رمزگذاری یک حرف با نگاه به لغت مورد نظر بر روی قسمت خارجی حلقه و کد گذاری با حرفی که زیر آن روی دیسک قرار داشت صورت می گرفت. دیسک با a زیر b شروع می شد و کاربر دیسک را با یک لغت بعد از رمزنگاری لغات دیگر می چرخاند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفتلاش های ابوالعباس قلقشندی ( ۱۴۱۸ - ۱۳۵۵ ) براساس یافته های اولیه ی محمد بن الدریهم ( ۱۳۵۹ - ۱۳۱۲ ) شامل اولین مباحثه ی چاپ شده درباره ی جابجایی و جایگزینی در رمزنگاری حروف به همراه اولین تشریحات رمزنگاری چند کلمه ای می باشد که در آن به هر پلین تکست ( به صورت تحت الفظی متن ساده ترجمه می شود ) حداقل یک جایگزین اختصاص یافته است. هرچند که ادعا شده، رمزهای چند کلمه ای اولین بار توسط رمزنگار عرب ابویوسف کندی ( ۸۷۳ - ۸۰۱ ) چندین قرن قبل تر اختراع شده است.
رمز نگاری آلبرتی که توسط لئون باتیستا آلبرتی، حدودا در سال ۱۴۶۷به وجود آمده است نیز، یکی از اولین رمزنگاری های چند کلمه ای محسوب می شود. آلبرتی از حروف ترکیب شده برای رمزنگاری یک پیام استفاده نمود، اما هرزمان که اراده می کرد از تغییر حروف در رمزنگاری نیز دریغ نمی کرد. و برای اینکه به مخاطب رمزی بودن پیام را نشان دهد از یک حرف بزرگ یا یک عدد در متن رمزی شده استفاده می کرد. البته آلبرتی برای رمز نگاری متون از ابزاری استفاده می کرد و آن وسیله چیزی نبود جز دیسک رمزنگاری اش که جایگزینی به همراه ترکیب شدن حروف در آن اجرا شده بود.
یوهانس تریسمیوس در کتابش ( ششگانه ی چند نگاره یا کتاب شش جلدی چند نگاره ) که در سال ۱۵۱۸ بعد از مرگش به چاپ رسید یک کلید پیشرفته ی رمزنگاری چند کلمه ای به نام رمز تریسمیوس اختراع کرد. برخلاف آلبرتی که بعضی حروف یک متن را جابجا می کرد، تریسمیوس همه ی حروف متن را جابجا می کرد. او با یک تابولا رکتا که یک جدول مربعی با ۲۶ لغت در آن می باشد ( البته چون تریسمیوس به لاتین می نوشت از ۲۴ لغت استفاده می کرد ) شروع کرد. هر کدام از حروف از توسط حروفی که در بالای سمته چپشان در جدول قرار داشت جایگزین می شد و بعد از رسیدن به حرف ( z ) دوباره با حرف ( a ) شروع می شد ( جدول را ببینید ) .
ایده ی تریسمیوس این بود که با استفاده از اولین حرف تعویض شده، اولین حروف هر پیام را نیز رمزگذاری کند. ( با یک فاصله الفبایی ) به این صورت که a به b به c و. . . تبدیل می شدند. دومین حروف هر پیام نیز به همین ترتیب با استفاده از دومین حرف تعویض شده ( با دو فاصله الفبایی ) تغییر می یافت و . . . . دیسک رمزنگاری به همین صورت اجرا می شد. دیسک شامل دوقسمت حروف بود، یکی روی حلقه ی خارجی که ساکن بود و دیگری بر روی قسمتی از دیسک که چرخانده می شد قرار می گرفت. رمزگذاری یک حرف با نگاه به لغت مورد نظر بر روی قسمت خارجی حلقه و کد گذاری با حرفی که زیر آن روی دیسک قرار داشت صورت می گرفت. دیسک با a زیر b شروع می شد و کاربر دیسک را با یک لغت بعد از رمزنگاری لغات دیگر می چرخاند.
wiki: رمز چند الفبایی