رُمّانی، علی بن عیسی (سامرا ۲۷۶ـ بغداد ۳۸۴ق)
متکلم معتزلی، فقیه اصولی، مفسر، لغوی و منجم عرب. ادبیات را از ابوبکر بن دُرَیْد و ابوبکر بن سراج آموخت. از زَجاج بهره گرفت. در نحو و کلام سرآمد همگنان خود بود. در فقه، علوم قرآنی و نحو مهارت داشت. در الجامع العلم القرآن، و النُّکَتِ فی اعجاز القرآن وجود اعجاز در قرآن را تبیین کرده است. از دیگر آثارش: اَلاِشتِقاق؛ شَرْحُ الصِّفات؛ مَعانِی الحروف؛ الجامعُ الکَبیر فی التفسیر.
متکلم معتزلی، فقیه اصولی، مفسر، لغوی و منجم عرب. ادبیات را از ابوبکر بن دُرَیْد و ابوبکر بن سراج آموخت. از زَجاج بهره گرفت. در نحو و کلام سرآمد همگنان خود بود. در فقه، علوم قرآنی و نحو مهارت داشت. در الجامع العلم القرآن، و النُّکَتِ فی اعجاز القرآن وجود اعجاز در قرآن را تبیین کرده است. از دیگر آثارش: اَلاِشتِقاق؛ شَرْحُ الصِّفات؛ مَعانِی الحروف؛ الجامعُ الکَبیر فی التفسیر.