رمانس شماره ۲ برای ویولن

رمانس شماره ۲ برای ویولن (بتهوون). رُمانس شماره ۲ برای ویولن ( به انگلیسی: Violin Romance No. 2؛ به آلمانی: Violinromanze Nr. 2 ) یا رُمانس شماره ۲ برای ویولن و ارکستر، یا به طور مختصر، رُمانس شماره ۲ در فا ماژور، اُپوس ۵۰، قطعه ای است تک موومانه برای ویولن و ارکستر که لودویگ فان بتهوون آن را در سال ۱۷۹۸ تصنیف کرد و در سال ۱۸۰۵ منتشر شد. بتهوون این قطعه را چهار سال پیش از رُمانس شماره ۱ خود تصنیف کرده است. رمانس شماره ۲ دو سال بعد از رمانس شماره ۱ منتشر شد؛ به همین دلیل، شماره های اختصاص یافته معکوس است.
رمانس اُپوس ۵۰ برای تک نوازِ ویولن و ارکستر متشکل از سازهای زهی، دو اُبوا، دو فاگوت، دو کُر ( هورن ) ، و یک فلوت نوشته شده است.
بتهوون، برخلاف رمانس شماره ۱، تمپوی این اثر را تعیین نکرده است.
اجرای رمانس شماره ۲، به طور معمول، هشت تا نُه دقیقه به طول می انجامد.