رمانس شماره ۱ برای ویولن (بتهوون). رُمانس شماره ۱ برای ویولن ( به انگلیسی: Violin Romance No. 1؛ به آلمانی: Violinromanze Nr. 1 ) یا رُمانس شماره ۱ برای ویولن و ارکستر، یا به طور مختصر، رُمانس شماره ۱ در سُل ماژور، اُپوس ۴۰، قطعه ای است تک موومانه برای ویولن و ارکستر که لودویگ فان بتهوون آن را در سال ۱۸۰۲ تصنیف کرد و در سال ۱۸۰۳ منتشر شد. بتهوون این قطعه را چهار سال بعد از رُمانس شماره ۲ تصنیف کرده است. رمانس شماره ۱ دو سال پیش از رمانس شماره ۲ منتشر شد؛ به همین دلیل، شماره های اختصاص یافته معکوس است.
رمانس اُپوس ۴۰ برای تک نوازِ ویولن و ارکستر متشکل از سازهای زهی، دو اُبوا، دو فاگوت، دو کُر ( هورن ) ، و یک فلوت نوشته شده است.
تمپوی این اثرِ تک موومانه آداژیو کانتابیله است.
اجرای رمانس شماره ۱، به طور معمول، شش تا هفت دقیقه به طول می انجامد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفرمانس اُپوس ۴۰ برای تک نوازِ ویولن و ارکستر متشکل از سازهای زهی، دو اُبوا، دو فاگوت، دو کُر ( هورن ) ، و یک فلوت نوشته شده است.
تمپوی این اثرِ تک موومانه آداژیو کانتابیله است.
اجرای رمانس شماره ۱، به طور معمول، شش تا هفت دقیقه به طول می انجامد.