رمانس
/romAns/
فرهنگ فارسی
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
۲. نوعی شعر روایت گونه در ادبیات اروپای غربی.
دانشنامه عمومی
رمانس (آلبوم کامیلا کبیو). رمانس ( به انگلیسی: Romance ) دومین آلبوم استودیویی توسط کامیلا کابلو خواننده و ترانه سرا کوبایی - آمریکایی است. این آلبوم در ۶ دسامبر ۲۰۱۹ از طریق اپیک رکوردز و سایکو میوزیک منتشر شد. این خواننده آلبوم را از نوامبر ۲۰۱۸ تا اکتبر ۲۰۱۹ ضبط کرد. رمانس توسط فرانک دوکس، لوئیس بل، اندرو وات و فینیاس اوکانل و دیگران تولید شده است. از نظر موسیقی، این یک رکورد پاپ و آراندبی شامل تأثیرات از موسیقی پاپ و راک لاتین است.
رومانس به طور کلی نظرات مثبتی از منتقدان موسیقی دریافت کرد و اولین بار در کانادا، رتبه سه ایالات متحده و ده کشور در چندین رتبه برتر ظاهر شد. برای تبلیغ آلبوم، کبیو قرار است تور رمانس را آغاز کند، این تور از اروپا و آمریکای شمالی آغاز می شود. [ ۲] این آلبوم در ماه مه سال ۲۰۲۰ توسط انجمن صنعت ضبط آمریکا ( آرآی ای ای ) به دلیل فروش ۱٬۰۰۰٬۰۰۰ واحد معادل آلبوم، به گواهی پلاتین دست یافت.
رومانس به طور کلی نظرات مثبتی از منتقدان موسیقی دریافت کرد و اولین بار در کانادا، رتبه سه ایالات متحده و ده کشور در چندین رتبه برتر ظاهر شد. برای تبلیغ آلبوم، کبیو قرار است تور رمانس را آغاز کند، این تور از اروپا و آمریکای شمالی آغاز می شود. [ ۲] این آلبوم در ماه مه سال ۲۰۲۰ توسط انجمن صنعت ضبط آمریکا ( آرآی ای ای ) به دلیل فروش ۱٬۰۰۰٬۰۰۰ واحد معادل آلبوم، به گواهی پلاتین دست یافت.
رمانس (فیلم ۱۹۲۰). «رمانتیک» ( انگلیسی: Romance ( 1920 film ) ) یک فیلم است که در سال ۱۹۲۰ منتشر شد.
wiki: رمانس (فیلم ۱۹۲۰)
رمانس (فیلم ۱۹۸۳). «رمانتیک» ( انگلیسی: Romance ) یک فیلم است که در سال ۱۹۸۳ منتشر شد.
wiki: رمانس (فیلم ۱۹۸۳)
رمانس (فیلم ۱۹۸۶). «رمانتیک» ( انگلیسی: Romance ( 1986 film ) ) یک فیلم است که در سال ۱۹۸۶ منتشر شد. از بازیگران آن می توان به والتر کیاری و لوکا باربارسکی اشاره کرد.
wiki: رمانس (فیلم ۱۹۸۶)
رمانس (فیلم ۲۰۱۳). «رمانتیک» ( انگلیسی: Romance ( 2013 film ) ) یک فیلم است که در سال ۲۰۱۳ منتشر شد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف
wiki: رمانس (فیلم ۲۰۱۳)
دانشنامه آزاد فارسی
رمانس (romance)
در ادبیات اروپایی، داستان های عاشقانه و ماجراهای شهسواری به نظم یا نثر، که در حدود سال ۱۲۰۰ در فرانسه متداول شد و در سراسر اروپا گسترش یافت. پیشینۀ رمانس در بسیاری از آثار کلاسیک دوران باستان نهفته است، اما در حکم یک ژانر (گونه) مشخص در متن دستگاه اشرافی پدید آمد. ازجمله استادان رمانس در قرن ۱۳م عبارت اند از کرتین دو تروا و بنوا دو سنت مور در فرانسه، و گوتفریرفون اشتراسبورگ در آلمان. در قرن های ۱۵ و ۱۶، نثر به مثابۀ شکل بهتر رمانس جای نظم را گرفت. رمانس های آرتوری دربارۀ آرتور شاه افسانه ای و شهسواران او متداول شدند؛ همچون مرگ آرتوراثر سِر تامس مالوری نویسندۀ انگلیسی. رمانس ها براساس ماجراهای شارلمانی امپراتور مقدس روم، و نیز شماری از رمانس های مربوط به ماجراهای قهرمانان انگلیسی نظیر ریچارد شیردل است. بسیاری از رمانس ها از مضامین کلاسیک مایه گرفتند و بعضی نیز از آثار شاعران لاتینی، نظیر داستان تِبِس و داستان انئاس اقتباس شدند. درخلال قرن های ۱۷ و ۱۸، با پیدایش واقع گراییدر رمان، به تدریج رمانس نوع ادبی جدیت کمتری داشت و بیشتر سبک و کم اهمیت به شمار آمد، به طوری که در قرن ۲۰ اصطلاح «رمان رمانتیک» با تحقیر به کار رفت، تا تلویحاً بر تقابل آن با رمان واقع گرا اشاره کند. اصطلاح رمانس به تدریج به اثری داستانی اطلاق شد که با شرایط و مسائل زندگی روزمره بسیار فاصله دارد. در این معنا، رمانس اصطلاح گسترده ای است که می تواند با انواع ادبی نظیر رمان تاریخی یا داستان تخیلی تداخل پیدا کند. به هر حال، در فرهنگ عامه رمانس خصوصاً به معنای داستان عاشقانه است، که در آن پایانی خوش درپی یک سلسله فراز و نشیب ها فرا می رسد. آثار داستانی رمانتیک، نوع ادبی است که کاملاً به این موضوع اختصاص دارد و در قالب رمان و همچنین داستان های کوتاه رایج در مجله های زنان، نوشته می شود. ازجمله نویسندگان مشهور رمانس مدرن باربارا کارتلندو جورجت هیر، نویسندگان انگلیسی اند.
در ادبیات اروپایی، داستان های عاشقانه و ماجراهای شهسواری به نظم یا نثر، که در حدود سال ۱۲۰۰ در فرانسه متداول شد و در سراسر اروپا گسترش یافت. پیشینۀ رمانس در بسیاری از آثار کلاسیک دوران باستان نهفته است، اما در حکم یک ژانر (گونه) مشخص در متن دستگاه اشرافی پدید آمد. ازجمله استادان رمانس در قرن ۱۳م عبارت اند از کرتین دو تروا و بنوا دو سنت مور در فرانسه، و گوتفریرفون اشتراسبورگ در آلمان. در قرن های ۱۵ و ۱۶، نثر به مثابۀ شکل بهتر رمانس جای نظم را گرفت. رمانس های آرتوری دربارۀ آرتور شاه افسانه ای و شهسواران او متداول شدند؛ همچون مرگ آرتوراثر سِر تامس مالوری نویسندۀ انگلیسی. رمانس ها براساس ماجراهای شارلمانی امپراتور مقدس روم، و نیز شماری از رمانس های مربوط به ماجراهای قهرمانان انگلیسی نظیر ریچارد شیردل است. بسیاری از رمانس ها از مضامین کلاسیک مایه گرفتند و بعضی نیز از آثار شاعران لاتینی، نظیر داستان تِبِس و داستان انئاس اقتباس شدند. درخلال قرن های ۱۷ و ۱۸، با پیدایش واقع گراییدر رمان، به تدریج رمانس نوع ادبی جدیت کمتری داشت و بیشتر سبک و کم اهمیت به شمار آمد، به طوری که در قرن ۲۰ اصطلاح «رمان رمانتیک» با تحقیر به کار رفت، تا تلویحاً بر تقابل آن با رمان واقع گرا اشاره کند. اصطلاح رمانس به تدریج به اثری داستانی اطلاق شد که با شرایط و مسائل زندگی روزمره بسیار فاصله دارد. در این معنا، رمانس اصطلاح گسترده ای است که می تواند با انواع ادبی نظیر رمان تاریخی یا داستان تخیلی تداخل پیدا کند. به هر حال، در فرهنگ عامه رمانس خصوصاً به معنای داستان عاشقانه است، که در آن پایانی خوش درپی یک سلسله فراز و نشیب ها فرا می رسد. آثار داستانی رمانتیک، نوع ادبی است که کاملاً به این موضوع اختصاص دارد و در قالب رمان و همچنین داستان های کوتاه رایج در مجله های زنان، نوشته می شود. ازجمله نویسندگان مشهور رمانس مدرن باربارا کارتلندو جورجت هیر، نویسندگان انگلیسی اند.
wikijoo: رمانس
پیشنهاد کاربران
رمانس یا احساس عاشقانه نوعی احساس و ارتباط عاشقانه است که نسبت به دیگری به طور عاطفی برقرار می شود.
در اوایل قرون وسطی به معنی زبان های محلی جدیدی بود که از زبان لاتین مشق می شد. رمانس همچنین به معنی کتابهایی بود که از لاتین ترجمه و یا به این زبان های محلی نوشته می شد. در قرن های نخستین میلادی، قصه های خیالی منظوم و منثور را که شرح حادثه ها و شخصیت های غیر عادی، صحنه های عجیب و غریب، ماجراهای شگفت انگیز، عشق های احساساتی و پرشور و اعمال سلحشورانه بود، «رمانس»می نامیدند. شخصیت های رمانسی مظهر یکی از قشرهای اجتماعی یا نماد یکی از ارزش ها یا ضدارزش های جامعه و زمانه خاصی هستند که در آن زندگی می کنند، یا بهانه ای برای موقعیت های مختلف، از بلاهت آمیز و طماعانه گرفته تاعاشقانه و مفرّح هستند.
... [مشاهده متن کامل]
رمانس، جهان با شکوه شوالیه گری را به نمایش می گذارد و بیشتر قصه های خیالی است که جنبه سرگرم کننده دارد و به قهرمان های اصیل زاده ای اختصاص می یابد که از واقعیت های زندگی روزمره به دور بوده اند و به ماجراهای عاشقانه اغراق آمیز دلبسته و در راه رسیدن به محبوب، به اعمال جسورانه دست می زدند و با جادوگران و شخصیت های شریر می جنگیدند.
«رمانس» به ندرت دارای محتوای اخلاقی و تعلیمی است و به کلی متفاوت از اسطوره است. نام شخصیت های رمانتیسم قهرمانان و شخصیت های اصلی آن نام های خیر و شرّ بوده و هر شخصیت، متناسب با نام خود عمل می کند. در داستان های دوره رمانس و افسانه، نام گذاری به طریق مستقیم یا تمثیلی بود، یعنی نام عنوانی بود که به طور مستقیم به ویژگی های شخصیت اشاره می کرد.
شکل «رمانس» تحت تاثیر قصه های «هزار و یک شب» به وجود آمد و در قرن دوازدهم در فرانسه رونق گرفت و به کشور های دیگر راه یافت. «رمانس» در ابتدا شعر روایتی بود و بعد به تدریج به نثر گرایید و عمومیت بیشتری یافت.
به گفته «نورتروپ فرای» رمانس با شخصیت هایی سر و کار دارد که نیرو ها و توانایی هایشان از انسان عادی فراتر است امّا به پای خدایان نمی رسد.
رمانس ها وجوه اشتراکی بسیاری، هم از نظر ساختاری و هم از نظر معنایی، با قصه های بلند فارسی دارند امّا خاستگاهشان، وجود قهرمان های اشرافی و درباری در آنها و سبک فاخرشان آنها را از قصه های بلند فارسی متفاوت می کند «آلیس در سرزمین عجایب» اثر لوئیس کارول را یک رمانس می توان به حساب آورد.
در اوایل قرون وسطی به معنی زبان های محلی جدیدی بود که از زبان لاتین مشق می شد. رمانس همچنین به معنی کتابهایی بود که از لاتین ترجمه و یا به این زبان های محلی نوشته می شد. در قرن های نخستین میلادی، قصه های خیالی منظوم و منثور را که شرح حادثه ها و شخصیت های غیر عادی، صحنه های عجیب و غریب، ماجراهای شگفت انگیز، عشق های احساساتی و پرشور و اعمال سلحشورانه بود، «رمانس»می نامیدند. شخصیت های رمانسی مظهر یکی از قشرهای اجتماعی یا نماد یکی از ارزش ها یا ضدارزش های جامعه و زمانه خاصی هستند که در آن زندگی می کنند، یا بهانه ای برای موقعیت های مختلف، از بلاهت آمیز و طماعانه گرفته تاعاشقانه و مفرّح هستند.
... [مشاهده متن کامل]
رمانس، جهان با شکوه شوالیه گری را به نمایش می گذارد و بیشتر قصه های خیالی است که جنبه سرگرم کننده دارد و به قهرمان های اصیل زاده ای اختصاص می یابد که از واقعیت های زندگی روزمره به دور بوده اند و به ماجراهای عاشقانه اغراق آمیز دلبسته و در راه رسیدن به محبوب، به اعمال جسورانه دست می زدند و با جادوگران و شخصیت های شریر می جنگیدند.
«رمانس» به ندرت دارای محتوای اخلاقی و تعلیمی است و به کلی متفاوت از اسطوره است. نام شخصیت های رمانتیسم قهرمانان و شخصیت های اصلی آن نام های خیر و شرّ بوده و هر شخصیت، متناسب با نام خود عمل می کند. در داستان های دوره رمانس و افسانه، نام گذاری به طریق مستقیم یا تمثیلی بود، یعنی نام عنوانی بود که به طور مستقیم به ویژگی های شخصیت اشاره می کرد.
شکل «رمانس» تحت تاثیر قصه های «هزار و یک شب» به وجود آمد و در قرن دوازدهم در فرانسه رونق گرفت و به کشور های دیگر راه یافت. «رمانس» در ابتدا شعر روایتی بود و بعد به تدریج به نثر گرایید و عمومیت بیشتری یافت.
به گفته «نورتروپ فرای» رمانس با شخصیت هایی سر و کار دارد که نیرو ها و توانایی هایشان از انسان عادی فراتر است امّا به پای خدایان نمی رسد.
رمانس ها وجوه اشتراکی بسیاری، هم از نظر ساختاری و هم از نظر معنایی، با قصه های بلند فارسی دارند امّا خاستگاهشان، وجود قهرمان های اشرافی و درباری در آنها و سبک فاخرشان آنها را از قصه های بلند فارسی متفاوت می کند «آلیس در سرزمین عجایب» اثر لوئیس کارول را یک رمانس می توان به حساب آورد.
ترانه های عاشقانه