رقوب

رقوب. [ رَ ] ( ع ص )زنی که جهت میراث چشم بر مرگ شوهر دارد. ( ناظم الاطباء ). زنی که چشم بر مرگ شوی دارد بجهت میراث. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). || مرد یا زنی که او را بچه نزید. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ). آنکه فرزند او بنماند. ( یادداشت مؤلف ). مرد یا زنی که فرزند او نماند یا بمیرد و در مثل است : «ورثته عن عمة رقوب ». ( از اقرب الموارد ). || زنی که اورا فرزند باقی نبود یا زن فرزندمرده. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). زن بی ولد. ( یادداشت مؤلف ). || شتری که از انبوهی شتران به آبخور و حوض نزدیک نیاید. ( ناظم الاطباء ) ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). آن اشتر که آب نخورد تا اشتران دیگر از آبشخورفراتر نیایند و آن از گوهرش باشد. ( مهذب الاسماء ).
- ام الرقوب ؛ بلا و سختی. ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ).رجوع به ام الرقوب شود.

رقوب. [ رُ ] ( ع مص ) رَقوب. رقابة. ( ناظم الاطباء ) ( از متن اللغة ) ( از اقرب الموارد ). چشم داشتن. ( المصادر زوزنی ) ( تاج المصادر بیهقی ) ( دهار ) ( ترجمان القرآن چ دبیرسیاقی ). رَقبَة. ( منتهی الارب ). رجوع به رقابة و رقبة و دیگر مصادر مترادف آن شود. || راه نگاه داشتن. ( المصادر زوزنی ). نگاهبانی کردن. ( یادداشت مؤلف ). || در سوراخ شدن موش دشتی. ( المصادر زوزنی ).

رقوب. [ رَ ] ( ع مص ) یا رُقوب. رقابة. ( ناظم الاطباء ). رِقبَة. ( از منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). رجوع به رقابة و رقِبَة. رِقبان و رَقَبَه شود.

لغت نامه دهخدا

پیشنهاد کاربران

بپرس