رقق

لغت نامه دهخدا

رقق. [ رَ ق َق ْ ] ( ع ص ، اِ ) زمین نرم هموار که آب آن فرو رفته باشد. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). زمین نرم پهناور. ( از اقرب الموارد ). || رقت طعام. ( از اقرب الموارد ). || ( اِمص ) سستی. یقال :فی عظمه رقق ؛ ای ضعف. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). ضعف. ( اقرب الموارد ). قلت. || قلت. ( ناظم الاطباء ). کمی ، فی ماله رقق ؛ ای قلة. ( منتهی الارب ).

دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] تکرار در قرآن: ۱(بار)

پیشنهاد کاربران

بپرس