رقعه دوختن

لغت نامه دهخدا

رقعه دوختن. [ رُ ع َ / ع ِ ت َ ] ( مص مرکب ) پیوندکردن. ( از آنندراج ). وصله بر جامه زدن :
چند به شب در سماع جامه دریدن ز شوق
روز دگر بامداد رقعه بر آن دوختن.
سعدی.
هم رقعه دوختن به و الزام کنج صبر
کز بهر جامه رقعه برخواجگان نبشت.
سعدی.
دو صد رقعه بالای هم دوخته.
چو حراق خود در میان سوخته.
سعدی ( بوستان ).

پیشنهاد کاربران

رقعه دوختن ؛ وصله زدن. پینه زدن. دوختن وصله بر پاره لباس. درپی کردن :
هم رقعه دوختن بِه و الزام کنج صبر
کز بهر جامه رقعه بَرِ خواجگان نوشت.
سعدی.

بپرس