رقعاء

لغت نامه دهخدا

رقعاء. [ رَ ] ( ع ص ) گوسپندی که در پهلوی وی سپیدی باشد. ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ). || زن لاغرسرین. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ). || زن گول و احمق. ( ناظم الاطباء ). زن گول. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). حمقاء. ( اقرب الموارد ). || رقعا. رجوع به رقعا شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس