رقص گیلاس

(یا: رقص استکان) نوعی رقص مطربی ایرانی. این رقص در دورۀ قاجار اجرا می شد و به این ترتیب بود که رقصنده از پشت خم می شد، پایۀ جام بلورینی را به دندان می گرفت و به مهمانان تعارف می کرد؛ بدون این که قطره ای از محتویات آن بیرون بریزد. در دسته های مطرب روحوضی، سیاه پوش ها استکان های پر از آب را روی پیشانی، پشت دست ها و روی ساعدها می گذاشتند و می رقصیدند؛ ذبیح الله ماهری از جمله این رقصندگان بود.