رقص پیشتاز (avant-garde dance)
رقصی تجربی که قراردادهای بالۀ کلاسیک و رقص مدرن را مردود می شمارد. رقصِ پیشتاز بیشتر در فضاهای غیررسمی، همچون موزه ها، پشت بام ها، و حتی روی دیوار و نردبام، اجرا می شود. در امریکا در دهۀ ۱۹۶۰، نمایندگان رقص پیشتاز عبارت اند از مِرس کانینگَم، و اجراهای هنرمندانِ جادسون مموریال چرچ . کانینگَم، در عین حال که تکنیک و ریتم را ثابت نگاه داشت ، بیان های روایی و صریح ، و هرگونه ارتباط و پیوند مستقیم بین رقص و موسیقی را از رقص زدود. گروهِ جادسن ، پا را از این نیز فراتر نهادند و کاملاً منکر ضرورت تکنیکی شدند و رقص خود را بر کاربردِ حرکاتِ روزمره متمرکز ساختند. اینان از خلق کلیشه های زنانه یا مردانه اجتناب می کردند. دستاوردهای اخیر در دهه های ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ نیز برخی از این خصلت ها را به خود منضم ساخته، امّا بار دیگر به سوی حرکت های ماهرانه معطوف شده است، مانند کارهای تریشا براون و مارک موریس. نمایندگان عمدۀ تکنیک های رقصِ پیشتاز در انگلستان عبارت اند از مایکل کلارک، در اواسط دهۀ ۱۹۸۰، رُزمری بوچِر، و لوید نیوسان. در آلمان ، پینا باوش و تئاترِ رقصی که در ۱۹۷۴ تأسیس کرد، تأثیرگذارترین جریان در رقص اروپا از زمان دیاگیلف تاکنون شناخته می شود. در ژاپن ، نمایندگانِ رقص تجربی، کمپانی های رقصِ بوتُهاند.
رقصی تجربی که قراردادهای بالۀ کلاسیک و رقص مدرن را مردود می شمارد. رقصِ پیشتاز بیشتر در فضاهای غیررسمی، همچون موزه ها، پشت بام ها، و حتی روی دیوار و نردبام، اجرا می شود. در امریکا در دهۀ ۱۹۶۰، نمایندگان رقص پیشتاز عبارت اند از مِرس کانینگَم، و اجراهای هنرمندانِ جادسون مموریال چرچ . کانینگَم، در عین حال که تکنیک و ریتم را ثابت نگاه داشت ، بیان های روایی و صریح ، و هرگونه ارتباط و پیوند مستقیم بین رقص و موسیقی را از رقص زدود. گروهِ جادسن ، پا را از این نیز فراتر نهادند و کاملاً منکر ضرورت تکنیکی شدند و رقص خود را بر کاربردِ حرکاتِ روزمره متمرکز ساختند. اینان از خلق کلیشه های زنانه یا مردانه اجتناب می کردند. دستاوردهای اخیر در دهه های ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ نیز برخی از این خصلت ها را به خود منضم ساخته، امّا بار دیگر به سوی حرکت های ماهرانه معطوف شده است، مانند کارهای تریشا براون و مارک موریس. نمایندگان عمدۀ تکنیک های رقصِ پیشتاز در انگلستان عبارت اند از مایکل کلارک، در اواسط دهۀ ۱۹۸۰، رُزمری بوچِر، و لوید نیوسان. در آلمان ، پینا باوش و تئاترِ رقصی که در ۱۹۷۴ تأسیس کرد، تأثیرگذارترین جریان در رقص اروپا از زمان دیاگیلف تاکنون شناخته می شود. در ژاپن ، نمایندگانِ رقص تجربی، کمپانی های رقصِ بوتُهاند.
wikijoo: رقص_پیشتاز