رقص های سری لانکا

خاستگاه رقص های سریلانکا مربوط به مردم بومی این کشور یعنی وانیالا - آئتو و یاکاها است.
رقصی به نام «تِلمه» را مربوط به شاه راوانا می دانند که پنج هزار سال پیش می ِیسته است. به گفته افسانه های سینهالی رقص های کاندی از ۲۵۰۰ سال پیش سرچشمه می گیرند. یک رویدادنامه باستانی به نام مهاوامسا می نویسد که زمانی که شاه ویجایه در سال ۵۴۳ پیش از میلاد از راه دریا به سری لانکا رسید، آواز موسیقی و رقص مراسم عروسی را از دور شنید.
در رقص های سری لانکایی سه سبک اصلی وجود دارد:
• رقص های کاندی مناطق تپه زار که به رقص های اودا راتا ناتوم معروفند.
• رقص های زمین های پست دشت های جنوبی، معروف به پاهاتا راتا ناتوم.
• رقص های ساباراگامووا یا ساباراگامووا ناتوم.
رقص های شیطان سریلانکا یا «یاکون ناتیما» آداب دقیق و ماهرانه ای است که تاریخ آن به گذشته دور سریلانکای پیش از بودا می رسد. این آداب مفاهیم» آیورودی باستانی مربوط به بیماری را با دستکاری روان شناختی ماهرانه تلفیق می کند. این رقص بسیاری از جنبه ها را از جمله هستی شناسی سیلانی ترکیب می کند و بر رقص های سنتی سریلانکا نیز تاثیرگذار است.