رقبان

لغت نامه دهخدا

رقبان.[ رِ ] ( ع مص ) مصدر به معانی رِقبَة. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). مصدر به معنی رَقابَه. ( ناظم الاطباء ). چشم داشتن. ( المصادر زوزنی ) ( دهار ) ( تاج المصادر بیهقی ) ( آنندراج ). انتظار کردن. ( آنندراج ). راه نگاه داشتن. ( المصادر زوزنی ). رجوع به رقابة و رقبة در معنی مصدری شود. || نگهبانی کردن چیزی را. || رسن در گردن کسی انداختن. ( آنندراج ).
رقبان. [ رَ ق َ ] ( ع ص ) مرد سطبرگردن. ( آنندراج ) ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). مرد ستبرگردن و گردن کلفت. ( ناظم الاطباء ). رجوع به رقبانی شود.
رقبان. [ رَ ق َ] ( اِخ ) الاشعرالرقبان شاعری است. قیل. ورث مالا عن رقبة؛ ای عن کلالة و لم یرثه عن آبائه. ( منتهی الارب ).

پیشنهاد کاربران

بپرس