رقابت پذیری

رقابت پذیری به معنای توانایی و عملکرد یک شرکت، یک بخش اقتصادی یا یک کشور در فروش و عرضه کالا و خدمات در یک بازار در مقایسه با دیگر شرکت ها، زیر بخش ها، و کشورهای حاضر در همان بازار است. این اصطلاح همچنین برای بازارها نیز استفاده می شود که اشاره به میزان رقابت پذیر بودن ساختار بازار دارد. باید توجه شود که رقابت پذیر بودن یک بازار ارتباطی به رقابت پذیری شرکت های حاضر دراین بازار ندارد. رقابت پذیری «توانایی افزایش سهم بازاری و یا سوددهی و ماندن در صحنه رقابت جهانی برای یک دوره طولانی» است. از این تعریف می توان سه نکته زیر را مورد تاکید قرار داد.
1 - رقابت­پذیری تنها به افزایش سهم از بازار محدود نشده و بحث سودآور بودن نیز از اهمیت بالایی برخوردار است؛
2 - دستیابی به رقابت­پذیری به تنهایی نمی­تواند مبین شرایط بهینه باشد، بلکه حفظ شرایط رقابت­پذیر است که از اهمیت برخوردار است.
3 - رقابت پذیری یک بنگاه منتج از توانمندی ( دارایی و قابلیت ها ) و سیاست ها و روندها است.
در سال های اخیر، مفهوم رقابیت پذیری ملی به عنوان یکی از شاخص های اصلی پیشرفت اقتصادی مطرح شده است. رقابت پذیری در حالی که محدودیت ها و چالش های به وجود آمده در مسیر رقابت در بازارهای جهانی را نمایان می کند، محدودیت های مالی دولت در بودجه بندی و چالش های بخش خصوصی در رقابت در بازارهای داخلی و بین المللی را نیز ارزیابی می کند. در گزارش جهانی رقابت پذیری ( انگلیسی: Global Competitiveness Report ) مجمع جهانی اقتصاد، رقابت پذیری به عنوان «مجموعهٔ نهادها، سیاست ها و عواملی که سطح تولید یک کشور را تعیین می کند» تعریف کرده شده است. [ ۱]