رفیعا محمد بن حیدر

دانشنامه اسلامی

[ویکی نور] محمد بن حیدر رفیعا، از سادات طباطبا است که نسبش از ناحیه پدر به امام حسن مجتبی(ع) و از سوی مادر به امام حسین(ع) می رسد.
سلسله های طباطبایی میرزا رفیعا، میرزا علی آقا، میر شاه مراد، میر محمد شفیع و میر باقر که پنج طایفه مهم طباطبایی مقیم اصفهان، اردستان، نائین و زواره اند، از نوادگان سید بهاءالدین حیدرند.
سید حیدر در قرن هفتم هنگام هجوم مغول ها به زواره در خانه خویش به شهادت رسید و مزارش در مجاورت حسینیه بزرگ زواره زیارتگاه است. پدرش سید کمال الدین نیز که از علمای معروف قرن ششم هجری است، در این شهر مدفون می باشد.
سید حیدر از زهّاد و پرواپیشگان قرن دهم است و مرقدش از زیارتگاه های شهر نائین می باشد. وی در سال 997ق، صاحب فرزندی شد و نام محمد را برایش برگزید که بعدها به رفیع الدین و میرزا رفیعا مشهور شد و چون غالب ایام در نائین اقامت داشت، پسوند نائینی بعد از نامش دیده می شود. القاب آقا رفیعا و رفیعا را نیز برایش ذکر کرده اند. میرزا رفیعا پس از تحصیلات مقدماتی در زادگاهش، راهی اصفهان شد.
بسیاری از دانشمندان عصر صفوی و دوره های بعد، شخصیت علمی و فکری میرزا رفیعا را ستوده اند؛ بزرگانی همچون شیخ حر عاملی، علامه مجلسی، شیخ اسدالله کاظمی، حاج محمد اردبیلی، سید علی خان، خوانساری، محدث قمی، محمدعلی تبریزی، سید مصلح الدین مهدوی و... که گزیده ای از سخنان آنها ذکر می شود:
«... مولانا میرزا رفیع الدین محمد نائینی، فاضل، عالم بزرگوار، دارای جلالت شأن حکیم متکلّم ماهر که دارای تألیفاتی از جمله شرح اصول کافی است. از معاصرین ماست. توسط مولا محمدباقر مجلسی از وی روایت می نماییم».

پیشنهاد کاربران

بپرس