رفواء

لغت نامه دهخدا

رفواء. [ رَف ْ ] ( ع ص ) زن بزرگ گوش با فروهشتگی. ( از اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). مؤنث ارفی. ( منتهی الارب ). رجوع به اَرفی ̍ شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس