رفسنجان شهرستان

رفسنجان، شهرستانواقع در غرب استان کرمان، مشتمل بر بخش مرکزی و بخش های نوق، انار، و کشکوئیه با مرکزیت اداری شهر رفسنجان. از شمال به استان یزد (شهرستان های بافق و مهریز) و شهرستان زرند، از شرق به شهرستان های کرمان و بردسیر، از جنوب به شهرستان سیرجان و از غرب به شهرستان شهربابک محدود است. نواحی مرکزی و شمال شرقی این شهرستان را دشت نسبتاً همواری فراگرفته که شنزار کشکوئیه در میان آن جای دارد و تپه های شنی چندی در شمال آن دیده می شود. ارتفاعاتی، مانند کوه گردو، کوه سرخ، و کوه بندزیران، این شهرستان را از شهرستان زرند جدا می کند و ارتفاعات پراکنده ای که بلندی آن ها گاه به ۲۵۰۰ متر می رسد و نیز کوهستان پورکان با ارتفاع ۳۴۴۳ متر، که بلندترین کوه شهرستان رفسنجان محسوب می شود، این شهرستان را در غرب از شهرستان شهر بابک جدا می سازد. این شهرستان فاقد رودخانۀ دایمی و قابل توجه است و اغلب رودهای آن ازجمله رودشور رفسنجان و رودهای شاهزاده و کبوترخان، خشک رود هایی بیش نیستند. اقلیم آن در دشت، معتدل و در کوهستان های اطراف معتدل مایل به سرد تا سرد است و جزء نواحی خشک و کم باران است. جمعیت شهرستان رفسنجان ۲۹۵,۱۷۵ نفر است (۱۳۸۵). مهم ترین آبادی های آن عبارت اند از: رفسنجان، بهرمان، انار، کشکوئیه، مس سرچشمه، حسین آباد، لطف آباد، شریف آباد، هرمز آباد، رزم آوران (لاهیجان)، قاسم آباد، داوران، رضاآباد، اسماعیل آباد، نعمت آباد، حوم الدین، مرج و کبوترخان. راه یزد به کرمان و راه رفسنجان به زرند و شهر بابک و چند راه فرعی دیگر و نیز راه آهن بافق به بندرعباس، شبکۀ راه های ارتباطی این شهرستان را تشکیل می دهند. رفسنجان از نظر منابع زیرزمینی بسیار غنی است و معدن مس سرچشمه از سرشارترین منابع ایران است و باغستان های وسیع پسته و مرغوبیت محصول آن در ایران و جهان معروف است.