رغث

لغت نامه دهخدا

رغث. [ رَ ] ( ع مص ) مکیدن بچه شیر مادر را.( ناظم الاطباء ). شیر خوردن. ( تاج المصادر بیهقی ) ( مصادر اللغه زوزنی ). بر مکیدن بزغاله شیر مادر را. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). || شیر دادن. ( مصادر اللغه زوزنی ). || رُغِث َ رغثاً؛ دردناک رگ پستان گردید. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). || ( مجهولاً ) بسیار شدن سؤال بر مرد به اندازه ای که هر چه پیش او باشد سپری شود. || نیزه بر نیزه زدن کسی را. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ).
رغث.[ رَ ] ( اِ ) گلنار و گل درخت انارتر. ( از ناظم الاطباء ). جلنار است. ( اختیارات بدیعی ). گلنار است و آن گل درخت اناری است که بغیر از گل ثمری دیگر ندارد و بهترین آن گلنار فارسی باشد. ( برهان ) ( از آنندراج ).

پیشنهاد کاربران

بپرس