رعیه. [ رَ عی ی َ ] ( ع اِ ) رَعیَت. رَعیَة : امیری بر سر ارباب حکمت ترا ارباب حکمت چون رعیه تو آن معطی مکرم کز تو هرگزنباشد کف رادت بی عطیه.سوزنی.رجوع به رَعیَت شود.