رعیق

لغت نامه دهخدا

رعیق. [ رَ ] ( ع مص ) شنیدن آواز شکم ستور وقت دویدن. ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || شنیدن آواز نره ستور چون در غلاف خود بجنبد. ( ناظم الاطباء ).بانگ قضیب است. ( مهذب الاسماء ).

پیشنهاد کاربران

بپرس