رعیا

لغت نامه دهخدا

رعیا. [ رُع ْ ] ( ع مص ) پرداختن از جهل و باز ایستادن از آن. ( از منتهی الارب ). رَعوی ْ. رِعوْ. رُعوَة. رِعوَة. ( منتهی الارب ). رجوع به مصادر مذکور شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس