رعوی

لغت نامه دهخدا

رعوی. [ رَ وا ] ( ع مص ) رعوة. مصدر است از رعو و رعوة. ( ناظم الاطباء ) ( از منتهی الارب ). رجوع به رَعْوْ و رَعوَة شود.

رعوی. [ رَ وا ] ( ع اِمص ) رِعوی ̍. پرداخت از جهل و بدی و بازایستادن از آن. ( ازاقرب الموارد ) ( از ناظم الاطباء ). رجوع به رَعوَة و رَعْوْ شود. || حفاظت و نگاهداری. ( ناظم الاطباء ). || نگاهداشت. اسم است از رعی و رعایة، به معنی نگاه داشتن حق کسی را. ( منتهی الارب ).

رعوی. [ رُ وا ] ( ع اِ ) رَعوی ̍. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ). رجوع به رَعوی ̍ و رَعوَة شود.

پیشنهاد کاربران

أَنَا الَّذِی أَمْهَلْتَنِی فَمَا ارْعَوَیْتُ ( فرازی از دعای ابوحمزه ثمالی )
من همانم که مهلتم دادی ولی مراقبت ( رعایت ) نکردم.
منم که مهلتم دادی و بخود نیامدم،
منم آن که مهلتم دادی باز نایستادم،

بپرس