رعوه

لغت نامه دهخدا

( رعوة ) رعوة. [ رَ ] ( ع اِ ) رِعوَة. بازداشت از کارها. گویند: فلان حسن الرَعوَة و کذا حسن الرِعوَة. ( ناظم الاطباء ).

رعوة. [ رِ وَ ] ( ع اِ ) رَعوَة. رجوع به رَعْوْ و رَعوَة شود.

رعوة. [ رُ وَ ] ( ع اِ ) رَعوَة. رِعوَة. ( ناظم الاطباء ) ( اقرب الموارد ). رجوع به رَعْوْ و رَعوَة شود.

رعوة. [ رَ وَ ] ( ع مص )رَعْوْ. رِعوَة. بازایستادن مرد از کار خود. ( ناظم الاطباء ).باز ایستادن. ( دهار ). رجوع به رَعْوْ شود.

رعوة. [ رِ وَ ] ( ع مص ) رَعوَة. رَعْوْ. ( ناظم الاطباء ).رجوع به رَعْوْ و رَعوَة شود. || پرداختن از جهل و بدی و باز ایستادن از آن. ( منتهی الارب ).

رعوة. [ رُ وَ ] ( ع مص ) رَعوَة. رِعوَة. ( منتهی الارب ). رجوع به رَعْوْ و رَعوَة شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس