رعا
لغت نامه دهخدا
رعا. [ رِ ] ( ع اِ ) در اصل رِعاء. شبانان. ( آنندراج ازکشف اللغات ) ( غیاث اللغات ). || حاکمان. ( آنندراج از کشف اللغات ). رجوع به راعی و رعاء شود.
رعا. [ رُ ] ( ع اِ ) ج ِ راعی. ( منتهی الارب ) ( یادداشت مؤلف ) ( اقرب الموارد ). رجوع به راعی و رِعاء و رِعا شود.
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید