رطب نوش

رطب نوش:خرمای شیرین ، کنایه از سخن خوب.
( ( نخل زبان را رطب نوش داد
درّ سخن را صدف گوش داد ) )
( شرح مخزن الاسرار نظامی، دکتر برات زنجانی، ۱۳۷۲، ص 161 . )