رطابه

لغت نامه دهخدا

( رطابة ) رطابة. [ رَ ب َ ] ( ع مص ) تر و تازه گردیدن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ): رطابه چیزی ؛ ترگشتن آن ، مقابل خشک شدن و بمجاز گویند: رطب لسانی بذکرک. ( از اقرب الموارد ). رطوبت. ( منتهی الارب ). رجوع به رطوبت شود. || رطب گردیدن خرما. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس