رضی الدین نیشابوری

رضی الدّین نیشابوری ( ـ ۵۹۸ق)
شاعر و عارف ایرانی. در جوانی ساکن بلخ بود و سپس به سمرقند کوچید. هم روزگار قراخانیان و ستایشگر قلج ارسلان عثمان، از امرای سلسلۀ آل افراسیاب، و از شاگردان حسین بن احمد خطیبی، جد مولوی بلخی، بود. در اواخر عمر به تصوف و عرفان گرایید و از مریدان شیخ معین الدین حموی شد. شماری از محققان او را با رضی الدین خشاب یکی دانسته اند. از آثارش: دیوان اشعار در حدود ۴هزار بیت؛ مکارم الاخلاق به نثر که بدو منسوب است.