رضوی قمی ابوالقاسم

دانشنامه آزاد فارسی

رضوی قمی، ابوالقاسم (کشمیر ۱۲۴۹ـ لاهور ۱۳۲۴ق)
متکلم و مفسر ایرانی الاصل و شیعی مذهب هندی. پدرانش از چهار نسل پیش از او در کشمیر سکنا گزیده و به تجارت مشغول بودند. ابوالقاسم نزد سلطان العلما سید محمد بن دلدار علی نصرآبادی و سیدالعلما سید حسین، فقه و اصول و کلام خواند و از سلطان العلما اجازۀ حدیث گرفت. چون در لاهور اقامت گزید، نواب علی رضا خان قزلباش مسجد و مدرسه ای برای او بنا کرد. رضوی در این مدرسه وعظ و تدریس می کرد. چندی بعد به عتبات رفت و از محضر شیخ مرتضی انصاری و علامۀ اردکانی بهره برد. علامۀ اردکانی بدو لقب فاضل هندی و اجازۀ اجتهاد داد. آثار فراوانی به سه زبان فارسی و عربی و اردو در موضوعات گوناگون از او به جای مانده است. از آثارش: الابانه عن سبب مصاهرة بعض الصحابه به فارسی؛ ابطال التناسخ به فارسی؛ انوار خمسه به فارسی (لاهور، ۱۸۸۷)؛ برهان شق القمر و ردالنیر الاکبر به عربی (لاهور، ۱۳۰۰ق)؛ الجواب بالصواب فی طعام اهل الکتاب به عربی (۱۳۱۶ق) که به دست پسرش با عنوان لب اللباب به فارسی ترجمه شده است؛ لوامع التنزیل و سواطع التأویل در هجده جلد به فارسی، که تفسیر قرآن است. دوازده جلد این کتاب نوشتۀ رضوی و باقی آن تألیف پسرش است.

پیشنهاد کاربران

بپرس