رضوانی پیشاوری، احمدشاه (پیشاور ۱۲۷۷ـ۱۳۵۳ق)
ملقب به شمس العلما، نویسنده و شاعر افغان. به افغانستان رفت و نزد عالمان آن جا فقه و اصول و منطق را آموخت. به شبه قاره بازگشت و به تدریس علوم شرعی پرداخت. مدتی به ملازمت دولتمردان انگلیسی هند درآمد و در ۱۳۱۹ق، از دولت انگلیس لقب شمس العلما گرفت. با زبان های فارسی، اردو، پشتو و عربی آشنایی داشت و به همۀ این زبان ها می نوشت. در ترویج زبان پشتو بسیار کوشید و به کوشش او بود که این زبان در برنامۀ درسی مدارس استان سرحد (در پاکستان کنونی) گنجانیده شد. از آثارش: شکرستان افغانی و بهارستان افغانی هر دو به نظم و نثر پشتو؛ تحفةالاولیا به فارسی در مناقب و زندگی سید عبدالوهاب چشتی (آخوند پنجو) و برخی اولیای دیگر؛ سرگذشت باستان در تاریخ قدیم افغان به فارسی؛ قصیده ای در ستایش امیر عبدالرحمان خان به فارسی؛ غزلیات در پند و اندرز.
ملقب به شمس العلما، نویسنده و شاعر افغان. به افغانستان رفت و نزد عالمان آن جا فقه و اصول و منطق را آموخت. به شبه قاره بازگشت و به تدریس علوم شرعی پرداخت. مدتی به ملازمت دولتمردان انگلیسی هند درآمد و در ۱۳۱۹ق، از دولت انگلیس لقب شمس العلما گرفت. با زبان های فارسی، اردو، پشتو و عربی آشنایی داشت و به همۀ این زبان ها می نوشت. در ترویج زبان پشتو بسیار کوشید و به کوشش او بود که این زبان در برنامۀ درسی مدارس استان سرحد (در پاکستان کنونی) گنجانیده شد. از آثارش: شکرستان افغانی و بهارستان افغانی هر دو به نظم و نثر پشتو؛ تحفةالاولیا به فارسی در مناقب و زندگی سید عبدالوهاب چشتی (آخوند پنجو) و برخی اولیای دیگر؛ سرگذشت باستان در تاریخ قدیم افغان به فارسی؛ قصیده ای در ستایش امیر عبدالرحمان خان به فارسی؛ غزلیات در پند و اندرز.