رضوانی، محمّد (فسا ۱۲۴۰ـ تهران ۱۳۲۴ش)
رضوانی، محمّد
(ملقّب به فصیح الزمان و سلطان الواعظین) شاعر، واعظ و ادیب ایرانی. در ۱۶سالگی، برای ادامۀ تحصیل، به اصفهان و قم رفت و به تکمیل علوم عقلی و نقلی پرداخت. در ۳۰سالگی، راهی تهران شد و در سلک وعاظ درآمد. پس از قتل ناصرالدین شاه، به تبریز رفت و با مظفرالدین شاه رابطه یافت و با او به تهران آمد. ذوق ادبی اش در شعر به شیوۀ عراقی، به ویژه زبان سعدی، بود. از آثار اوست: دیوان اشعار محمد رضوانی (تهران، ۱۳۶۳ق)؛ گل های فصیح الزمان رضوانی (۱۳۶۷ق).
رضوانی، محمّد
(ملقّب به فصیح الزمان و سلطان الواعظین) شاعر، واعظ و ادیب ایرانی. در ۱۶سالگی، برای ادامۀ تحصیل، به اصفهان و قم رفت و به تکمیل علوم عقلی و نقلی پرداخت. در ۳۰سالگی، راهی تهران شد و در سلک وعاظ درآمد. پس از قتل ناصرالدین شاه، به تبریز رفت و با مظفرالدین شاه رابطه یافت و با او به تهران آمد. ذوق ادبی اش در شعر به شیوۀ عراقی، به ویژه زبان سعدی، بود. از آثار اوست: دیوان اشعار محمد رضوانی (تهران، ۱۳۶۳ق)؛ گل های فصیح الزمان رضوانی (۱۳۶۷ق).
wikijoo: رضوانی،_محمد_(فسا_۱۲۴۰ـ_تهران_۱۳۲۴ش)