رضایی، حاج اسماعیل (تهران ۱۳۰۴ـ۱۳۴۲ش)
رضایی، حاج اسماعیل
مبارز ایرانی. از نوجوانی به شغل بارفروشی در میدان میوه و تره بار تهران روی آورد. وی در رسیدگی به خانواده های بی سرپرست و امور خیریه پیش قدم بود؛ مسجدی در محلۀ بی سیم نجف آباد تهران ساخت و بسیاری از مساجد نیز با مساعدت او فرش شد. مقلد امام خمینی (ره) و از عناصر پخش اعلامیه های ایشان در سطح شهر تهران بود و در سازمان دادنِ هیئت های مذهبی در روزهای تاسوعا و عاشورای ۱۳۴۲ش نقش بسزایی داشت. در زمان تحریم خرید و فروش پپسی کولا توسط مراجع تقلید، به سبب وابستگی مالک آن، حبیب ثابت، به فرقۀ بهائیت، تظاهراتی مذهبی برضد بهائیان ترتیب داد و در ساخت مسجد صاحب الزمان در خیابان آزادی مقابل کارخانۀ پپسی کولا مشارکت داشت. پس از قیام پانزدهم خرداد ۱۳۴۲، که رژیم به دستگیری مخالفان و سران بازار و میدان تره بار پرداخت، بازداشت و به جرم رابطه با امام خمینی (ره)، اقدام علیه امنیت ملی و ایجاد آشوب و تحریک مردم علیه سلطنت مشروطۀ ایران، در دادگاه بدوی و تجدیدنظر به اعدام محکوم شد. وی سرانجام در سحرگاه ۱۱ آبان ۱۳۴۲، به همراه دوست دیرینش طیب حاج رضایی، در میدان تیر پادگان عشرت آباد تیرباران شد. مرگ آن دو عواطف و احساسات عامۀ مردم را جریحه دار کرد، تا آن جا که برای اولین بار حوزۀ علمیۀ قم در مرگ شخصی غیرروحانی یک روز تعطیل شد.
رضایی، حاج اسماعیل
مبارز ایرانی. از نوجوانی به شغل بارفروشی در میدان میوه و تره بار تهران روی آورد. وی در رسیدگی به خانواده های بی سرپرست و امور خیریه پیش قدم بود؛ مسجدی در محلۀ بی سیم نجف آباد تهران ساخت و بسیاری از مساجد نیز با مساعدت او فرش شد. مقلد امام خمینی (ره) و از عناصر پخش اعلامیه های ایشان در سطح شهر تهران بود و در سازمان دادنِ هیئت های مذهبی در روزهای تاسوعا و عاشورای ۱۳۴۲ش نقش بسزایی داشت. در زمان تحریم خرید و فروش پپسی کولا توسط مراجع تقلید، به سبب وابستگی مالک آن، حبیب ثابت، به فرقۀ بهائیت، تظاهراتی مذهبی برضد بهائیان ترتیب داد و در ساخت مسجد صاحب الزمان در خیابان آزادی مقابل کارخانۀ پپسی کولا مشارکت داشت. پس از قیام پانزدهم خرداد ۱۳۴۲، که رژیم به دستگیری مخالفان و سران بازار و میدان تره بار پرداخت، بازداشت و به جرم رابطه با امام خمینی (ره)، اقدام علیه امنیت ملی و ایجاد آشوب و تحریک مردم علیه سلطنت مشروطۀ ایران، در دادگاه بدوی و تجدیدنظر به اعدام محکوم شد. وی سرانجام در سحرگاه ۱۱ آبان ۱۳۴۲، به همراه دوست دیرینش طیب حاج رضایی، در میدان تیر پادگان عشرت آباد تیرباران شد. مرگ آن دو عواطف و احساسات عامۀ مردم را جریحه دار کرد، تا آن جا که برای اولین بار حوزۀ علمیۀ قم در مرگ شخصی غیرروحانی یک روز تعطیل شد.