رِضایی، احمد (تهران ۱۳۲۴ـ همان جا ۱۳۵۰ش)
مبارز سیاسی ایرانی و از بنیانگذاران و رهبران سازمان مجاهدین خلق. در خانواده ای مذهبی به دنیا آمد و از نوجوانی به فعالیت های اجتماعی علاقه مند شد و در مجالس مذهبی، هیئت ها و کانون های قرآنی شرکت کرد. تحصیلات دبیرستانی را تا سال آخر ادامه داد، ولی به دلیل اشتغال به فعالیت های غیردرسی، سیاسی و اجتماعی نتوانست مدرک دیپلم بگیرد. عمده فعالیت های او در سال های ۱۳۴۲ تا ۱۳۵۰ش در مسجد هدایت و مسجد جلیلی متمرکز بود که دو روحانی سرشناس مبارز، یعنی آیت الله طالقانی و آیت الله مهدوی کنی در آن جا حضور داشتند. یک بار در مرداد ۱۳۴۲ دستگیر و به زودی آزاد شد. سرانجام در ۱۳۴۸ به عضویت سازمان مجاهدین خلق درآمد. وی به دلیل اطلاعات و روابط گسترده اش، بیشتر در کار آموزش و تعلیمات اعضای سازمان فعال بود، ولی پس از دستگیری اکثریت اعضای مرکزی و دیگر رده های سازمان در بهار ۱۳۵۰، او نقش رهبری یافت و کوشید از متلاشی شدن سازمان جلوگیری کند. فعالیت های گستردۀ او باعث تداوم فعالیت بقیۀ اعضا شد، ولی به دلیل حساسیت ساواک سرانجام شناسایی و محاصره و به وسیله نارنجکی که خود منفجر کرده بود، در خیابان غفاری تهران کشته شد.
مبارز سیاسی ایرانی و از بنیانگذاران و رهبران سازمان مجاهدین خلق. در خانواده ای مذهبی به دنیا آمد و از نوجوانی به فعالیت های اجتماعی علاقه مند شد و در مجالس مذهبی، هیئت ها و کانون های قرآنی شرکت کرد. تحصیلات دبیرستانی را تا سال آخر ادامه داد، ولی به دلیل اشتغال به فعالیت های غیردرسی، سیاسی و اجتماعی نتوانست مدرک دیپلم بگیرد. عمده فعالیت های او در سال های ۱۳۴۲ تا ۱۳۵۰ش در مسجد هدایت و مسجد جلیلی متمرکز بود که دو روحانی سرشناس مبارز، یعنی آیت الله طالقانی و آیت الله مهدوی کنی در آن جا حضور داشتند. یک بار در مرداد ۱۳۴۲ دستگیر و به زودی آزاد شد. سرانجام در ۱۳۴۸ به عضویت سازمان مجاهدین خلق درآمد. وی به دلیل اطلاعات و روابط گسترده اش، بیشتر در کار آموزش و تعلیمات اعضای سازمان فعال بود، ولی پس از دستگیری اکثریت اعضای مرکزی و دیگر رده های سازمان در بهار ۱۳۵۰، او نقش رهبری یافت و کوشید از متلاشی شدن سازمان جلوگیری کند. فعالیت های گستردۀ او باعث تداوم فعالیت بقیۀ اعضا شد، ولی به دلیل حساسیت ساواک سرانجام شناسایی و محاصره و به وسیله نارنجکی که خود منفجر کرده بود، در خیابان غفاری تهران کشته شد.