رضا غیابی ( زاده ۱ تیر ۱۳۶۵ ) مشاور و کارآفرین ایرانی و یکی از چهره های اثرگذار در حوزه نوآوری های تحول آفرین در ایران است. [ ۱] غیابی تحلیل گر پیشین شرکت PwC[ ۲] ، برگزارکننده کنفرانس تداکس تهران[ ۳] [ ۴] [ ۵] ، عضو شورای عالی ذی نفعان پست بانک ایران و دبیر محتوایی جشنواره اینوتکس است. [ ۶] [ ۷] [ ۳] او در خاندان غیابی شاملو چشم به جهان گشوده است. [ ۸]
• کارشناسی ارشد مدیریت، فناوری و کارآفرینی ( MTE ) ؛ دانشگاه پلی تکنیک لوزان ( EPFL ) [ ۹]
• کارشناسی ارشد MBA گرایش فناوری اطلاعات؛ سازمان مدیریت صنعتی[ ۹]
• کارشناسی مهندسی صنایع گرایش تولید؛ دانشگاه آزاد اسلامی[ ۹]
غیابی معتقد است آنچه زیر عنوان اکوسیستم استارتاپی ایران شناخته می شود زاده ی ناامیدی یک نسل از جوانان ایرانی از شرایط کاری بود که داشتند. به گفته او، در اوایل دهه ۹۰، این ناامیدی به همراه جوانی جمعیت و سطح تحصیلات بالا در کشور باعث مساعد شدن شرایط برای کارهای استارتاپی شد. او در کتاب امیدواری بی تدبیر می گوید: «من به عنوان یک دهه شصتی مشاهده می کردم که در آن زمان ( حدود سال ۹۰ ) جوانان از شرایط کاری بسیار ناامید بودند و استارتاپ ها ناگهان مانند یک بارقه ی نوری برای کسانی بودند که دیگر از خارج رفتن خسته شده بودند یا توان آن را نداشتند، حتی بعضی از اشخاصی که می توانستند مهاجرت کنند به کشور بر می گشتند. غیابی در مورد رگولاتوری و ساماندهی نامناسب در این حوزه می گوید: «عبارت ساماندهی خیلی هم عبارت خوبی نیست، چون وقتی با پدیده ای به طور کامل آشنا نیستیم و می خواهیم آن را سامان ببخشیم، باعث می شود نتوانیم از تمام پتانسیل آن استفاده کنیم. »[ ۱۰] [ ۱۱]
غیابی در مورد در مورد رگولاتوری حوزه پدیده های نوظهور اقتصادی معتقد است پیچیدگی همیشه بد نیست، اما تعدد تصمیم گیران حاکمیتی و عدم وجود وحدت رویه در مورد استارتاپ ها و اکوسیستم دانش بنیان پیچیدگی مخرب ایجاد کرده است. وی با اشاره به اینکه رگولاتوری از بنگاه های نوآورانه در ریل گذاری مسیر پیش رو عقب افتاده است، معتقد است که این وضعیت هر روز رگولاتور را ناتوان تر و منفورتر می کند. وی راهکار رگولاتوری حوزه های نوظهور اقتصادی را در عبور از قانونگذاری خطی به غیرخطی می داند و مصادیقش را حاکمیت پلتفرم ها، نهادسازی های اجتماعی، وجود نمایندگان واقعی اکوسیستم در کانون های تصمیم گیری و موضع گیری هوشمندانه قانونگذار در حوزه های نوآوری می داند. [ ۱۲] [ ۱۳]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف• کارشناسی ارشد مدیریت، فناوری و کارآفرینی ( MTE ) ؛ دانشگاه پلی تکنیک لوزان ( EPFL ) [ ۹]
• کارشناسی ارشد MBA گرایش فناوری اطلاعات؛ سازمان مدیریت صنعتی[ ۹]
• کارشناسی مهندسی صنایع گرایش تولید؛ دانشگاه آزاد اسلامی[ ۹]
غیابی معتقد است آنچه زیر عنوان اکوسیستم استارتاپی ایران شناخته می شود زاده ی ناامیدی یک نسل از جوانان ایرانی از شرایط کاری بود که داشتند. به گفته او، در اوایل دهه ۹۰، این ناامیدی به همراه جوانی جمعیت و سطح تحصیلات بالا در کشور باعث مساعد شدن شرایط برای کارهای استارتاپی شد. او در کتاب امیدواری بی تدبیر می گوید: «من به عنوان یک دهه شصتی مشاهده می کردم که در آن زمان ( حدود سال ۹۰ ) جوانان از شرایط کاری بسیار ناامید بودند و استارتاپ ها ناگهان مانند یک بارقه ی نوری برای کسانی بودند که دیگر از خارج رفتن خسته شده بودند یا توان آن را نداشتند، حتی بعضی از اشخاصی که می توانستند مهاجرت کنند به کشور بر می گشتند. غیابی در مورد رگولاتوری و ساماندهی نامناسب در این حوزه می گوید: «عبارت ساماندهی خیلی هم عبارت خوبی نیست، چون وقتی با پدیده ای به طور کامل آشنا نیستیم و می خواهیم آن را سامان ببخشیم، باعث می شود نتوانیم از تمام پتانسیل آن استفاده کنیم. »[ ۱۰] [ ۱۱]
غیابی در مورد در مورد رگولاتوری حوزه پدیده های نوظهور اقتصادی معتقد است پیچیدگی همیشه بد نیست، اما تعدد تصمیم گیران حاکمیتی و عدم وجود وحدت رویه در مورد استارتاپ ها و اکوسیستم دانش بنیان پیچیدگی مخرب ایجاد کرده است. وی با اشاره به اینکه رگولاتوری از بنگاه های نوآورانه در ریل گذاری مسیر پیش رو عقب افتاده است، معتقد است که این وضعیت هر روز رگولاتور را ناتوان تر و منفورتر می کند. وی راهکار رگولاتوری حوزه های نوظهور اقتصادی را در عبور از قانونگذاری خطی به غیرخطی می داند و مصادیقش را حاکمیت پلتفرم ها، نهادسازی های اجتماعی، وجود نمایندگان واقعی اکوسیستم در کانون های تصمیم گیری و موضع گیری هوشمندانه قانونگذار در حوزه های نوآوری می داند. [ ۱۲] [ ۱۳]
wiki: رضا غیابی