رضا وُهدانی ( زادهٔ ۱ فروردین ۱۳۱۲ در تهران – درگذشتهٔ اردیبهشت ۱۳۸۲ در تهران ) ، موسیقی دان، آهنگساز، نوازندهٔ تار و مدرس موسیقی اهل ایران بود.
رضا وهدانی، فرزند اسماعیل ۱ فروردین سال ۱۳۱۲ در تهران متولد شد. از کودکی به موسیقی گرایش داشت و از چوب و نخ برای خود وسیله ای ساخته بود که هنگام خواندن، با آن وسیله به اصطلاح ساز می نواخت. او در سن ۱۴ سالگی به کلاس هنرپیشگی جامعهٔ باربد که تحت نظارت «رفیع حالتی» اداره می شد رفت و در آنجا با «اسماعیل مهرتاش» آشنا شد و به فراگیری آواز و ردیف های موسیقی ایرانی و تلفیق شعر و موسیقی، نزد وی مشغول شد. او به نواختن «تار» علاقه داشت اما به دلیل مشکلات مادی قادر به خرید ساز نبود تا زمانی که یکی از زنان فامیل، پس از دیدن ذوق و علاقه اش سازی را به او هدیه داد و موجب آغاز شکوفایی وی در موسیقی شد. او در کلاس های جامعهٔ باربد، مدتی نزد «رضا معینی» تا اواسط کتاب اول تار و سه تار را فرا گرفت اما مدتی بعد، آن کلاس تعطیل شد. او پس از آن به هنرستان موسیقی ملی راه یافت. وی از آموزش های هنرمندانی نظیر: «روح الله خالقی» و «نصرالله زرینپنجه» ، «جواد شریعتمداری» ، «علینقی وزیری» ، «ابوالحسن صبا» و «حسین دهلوی» بهره برد.
... [مشاهده متن کامل]
وی پس از مدتی به کلاس های «علی اکبر شهنازی» راه یافت. علی اکبر شهنازی، طبقهٔ پایین محل کلاس خود را به طور رایگان در اختیار رضا وهدانی گذاشت تا به هنرجویان نت خوانی و گوشه های آوازی موسیقی را آموزش دهد. وی به جهت تشویق، درآمد حاصل از آن کلاس ها را هم به رضا وهدانی اختصاص داد. وهدانی به مرور و با کمک بانویی به نام «اقدس» که سال ها در کلاس های علی اکبر شهنازی حاضر بود، نوشتن ردیف های شهنازی را آغاز کرد. پس از آن علی اکبر شهنازی، طی دستخطی اجازهٔ چاپ و تکثیر ردیف های خود را به رضا وهدانی واگذار کرد.
وی همچنین در جوانی شاگرد «سید محمد سنگلجی» بود و در درس اخلاق او حاضر و غزلیات عرفانی را در آن مجلس با صدای خوش می خواند. وهدانی به توصیهٔ سید محمد سنگلجی با روح الله خالقی آشنا شد و از این طریق به رادیو راه یافت.
او مدتی نیز نزد «عبدالله دوامی» به فراگیری موسیقی پرداخت. وی از سال ۱۳۳۶ با حضور در ارکستر ویژه به سرپرستی «مشیر همایون شهردار» و پس از آن در ارکستر سازهای ایرانی به سرپرستی «روح الله خالقی» فعالیت های هنری خود را ادامه داد. او در سال ۱۳۳۷ به عنوان هنرآموز در وزارت فرهنگ و هنر استخدام شد.
رضا وهدانی، فرزند اسماعیل ۱ فروردین سال ۱۳۱۲ در تهران متولد شد. از کودکی به موسیقی گرایش داشت و از چوب و نخ برای خود وسیله ای ساخته بود که هنگام خواندن، با آن وسیله به اصطلاح ساز می نواخت. او در سن ۱۴ سالگی به کلاس هنرپیشگی جامعهٔ باربد که تحت نظارت «رفیع حالتی» اداره می شد رفت و در آنجا با «اسماعیل مهرتاش» آشنا شد و به فراگیری آواز و ردیف های موسیقی ایرانی و تلفیق شعر و موسیقی، نزد وی مشغول شد. او به نواختن «تار» علاقه داشت اما به دلیل مشکلات مادی قادر به خرید ساز نبود تا زمانی که یکی از زنان فامیل، پس از دیدن ذوق و علاقه اش سازی را به او هدیه داد و موجب آغاز شکوفایی وی در موسیقی شد. او در کلاس های جامعهٔ باربد، مدتی نزد «رضا معینی» تا اواسط کتاب اول تار و سه تار را فرا گرفت اما مدتی بعد، آن کلاس تعطیل شد. او پس از آن به هنرستان موسیقی ملی راه یافت. وی از آموزش های هنرمندانی نظیر: «روح الله خالقی» و «نصرالله زرینپنجه» ، «جواد شریعتمداری» ، «علینقی وزیری» ، «ابوالحسن صبا» و «حسین دهلوی» بهره برد.
... [مشاهده متن کامل]
وی پس از مدتی به کلاس های «علی اکبر شهنازی» راه یافت. علی اکبر شهنازی، طبقهٔ پایین محل کلاس خود را به طور رایگان در اختیار رضا وهدانی گذاشت تا به هنرجویان نت خوانی و گوشه های آوازی موسیقی را آموزش دهد. وی به جهت تشویق، درآمد حاصل از آن کلاس ها را هم به رضا وهدانی اختصاص داد. وهدانی به مرور و با کمک بانویی به نام «اقدس» که سال ها در کلاس های علی اکبر شهنازی حاضر بود، نوشتن ردیف های شهنازی را آغاز کرد. پس از آن علی اکبر شهنازی، طی دستخطی اجازهٔ چاپ و تکثیر ردیف های خود را به رضا وهدانی واگذار کرد.
وی همچنین در جوانی شاگرد «سید محمد سنگلجی» بود و در درس اخلاق او حاضر و غزلیات عرفانی را در آن مجلس با صدای خوش می خواند. وهدانی به توصیهٔ سید محمد سنگلجی با روح الله خالقی آشنا شد و از این طریق به رادیو راه یافت.
او مدتی نیز نزد «عبدالله دوامی» به فراگیری موسیقی پرداخت. وی از سال ۱۳۳۶ با حضور در ارکستر ویژه به سرپرستی «مشیر همایون شهردار» و پس از آن در ارکستر سازهای ایرانی به سرپرستی «روح الله خالقی» فعالیت های هنری خود را ادامه داد. او در سال ۱۳۳۷ به عنوان هنرآموز در وزارت فرهنگ و هنر استخدام شد.
