رضا فلاح ( ۲۴ شهریور ۱۲۸۸–۱۴ شهریور ۱۳۶۱ ) مهندس، مشاور سیاسی و یکی از چهره های اثرگذار صنعت نفت ایران در زمان سلطنت محمدرضا پهلوی بود.
فلاح قائم مقام رئیس هیأت مدیرهٔ شرکت ملی نفت ایران و مسئول روابط بین المللی و بازاریابی این شرکت بود. به گفتهٔ اسدالله علم، فلاح مردی زیرک بود و شاه از او در مذاکرات پشت پرده با شرکت های نفتی استفاده می کرد.
... [مشاهده متن کامل]
رضا فلاح در ۲۴ شهریور ۱۲۸۸ در کاشان متولد شد. پدرش سیدابراهیم فلاح، روحانی و زمین دار بود. فلاح مقطع دبستان را در کاشان گذراند و پس از آن وارد مدرسهٔ دارالفنون در تهران شد و توانست با نمرات عالی در رشتهٔ علوم فارغ التحصیل شود. در همان سال با بورسیهٔ شرکت نفت ایران و انگلیس، تحصیل در رشتهٔ مهندسی نفت در دانشگاه بیرمنگام انگلیس را آغاز کرد و در سال ۱۹۳۲ دکترای خود را در همین رشته دریافت نمود.
فلاح پس از دریافت دکترا، به مدت یک سال در مرکز تحقیقات بریتیش پترولیوم در لندن کار کرد و در سال ۱۳۱۳ به عنوان مهندس ارشد به پالایشگاه نفت آبادان منتقل شد. در سال ۱۳۱۸ آموزشگاه فنی نفت آبادان تاسیس شد و فلاح مدیریت آن را برعهده گرفت.
پس از ملی شدن صنعت نفت ایران در سال ۱۳۲۹ و تصویب قانون جایگزین کردن مدیران خارجی با اتباع ایرانی، شورای عالی نفت در سال ۱۳۳۰ فلاح را به جای مدیر انگلیسی پالایشگاه آبادان منصوب کرد.
فلاح بعدها سمت های کلیدی در صنعت نفت ایران به دست آورد از جمله مشاور نخست وزیر در امور نفت ( ۱۳۳۳ ) ، عضو تیم مذاکره قرارداد جدید با کنسرسیوم بین المللی نفت، عضو هیأت مدیرهٔ شرکت ملی نفت و مسئول امور فنی و بین المللی، و در نهایت قائم مقام رئیس هیأت مدیره و مدیرکل امور بین الملل شرکت ملی نفت در سال ۱۳۵۳.
در دههٔ ۴۰ و ۵۰، محمدرضا شاه مدیریت صنعت نفت ایران را به سه حوزه تقسیم کرده بود: مذاکرات نفتی پشت پرده و معامله با شرکت های خارجی به فلاح؛ امور مربوط به اوپک به جمشید آموزگار ( وزیر دارایی ) ؛ و امور مدیریتی شرکت ملی نفت به منوچهر اقبال ( مدیرعامل شرکت ملی نفت ) واگذار شده بود. فلاح که به داشتن روابط دوستانه با شرکت های نفتی بزرگ شهره بود، اغلب در تیم مذاکرات نفتی ایران با آموزگار که گرایش های ناسیونالیستی داشت به اختلاف برمی خورد و البته به گفتهٔ علم، شاه از عدم توافق این دو نفر ابداً ناراضی نبود.
فلاح قائم مقام رئیس هیأت مدیرهٔ شرکت ملی نفت ایران و مسئول روابط بین المللی و بازاریابی این شرکت بود. به گفتهٔ اسدالله علم، فلاح مردی زیرک بود و شاه از او در مذاکرات پشت پرده با شرکت های نفتی استفاده می کرد.
... [مشاهده متن کامل]
رضا فلاح در ۲۴ شهریور ۱۲۸۸ در کاشان متولد شد. پدرش سیدابراهیم فلاح، روحانی و زمین دار بود. فلاح مقطع دبستان را در کاشان گذراند و پس از آن وارد مدرسهٔ دارالفنون در تهران شد و توانست با نمرات عالی در رشتهٔ علوم فارغ التحصیل شود. در همان سال با بورسیهٔ شرکت نفت ایران و انگلیس، تحصیل در رشتهٔ مهندسی نفت در دانشگاه بیرمنگام انگلیس را آغاز کرد و در سال ۱۹۳۲ دکترای خود را در همین رشته دریافت نمود.
فلاح پس از دریافت دکترا، به مدت یک سال در مرکز تحقیقات بریتیش پترولیوم در لندن کار کرد و در سال ۱۳۱۳ به عنوان مهندس ارشد به پالایشگاه نفت آبادان منتقل شد. در سال ۱۳۱۸ آموزشگاه فنی نفت آبادان تاسیس شد و فلاح مدیریت آن را برعهده گرفت.
پس از ملی شدن صنعت نفت ایران در سال ۱۳۲۹ و تصویب قانون جایگزین کردن مدیران خارجی با اتباع ایرانی، شورای عالی نفت در سال ۱۳۳۰ فلاح را به جای مدیر انگلیسی پالایشگاه آبادان منصوب کرد.
فلاح بعدها سمت های کلیدی در صنعت نفت ایران به دست آورد از جمله مشاور نخست وزیر در امور نفت ( ۱۳۳۳ ) ، عضو تیم مذاکره قرارداد جدید با کنسرسیوم بین المللی نفت، عضو هیأت مدیرهٔ شرکت ملی نفت و مسئول امور فنی و بین المللی، و در نهایت قائم مقام رئیس هیأت مدیره و مدیرکل امور بین الملل شرکت ملی نفت در سال ۱۳۵۳.
در دههٔ ۴۰ و ۵۰، محمدرضا شاه مدیریت صنعت نفت ایران را به سه حوزه تقسیم کرده بود: مذاکرات نفتی پشت پرده و معامله با شرکت های خارجی به فلاح؛ امور مربوط به اوپک به جمشید آموزگار ( وزیر دارایی ) ؛ و امور مدیریتی شرکت ملی نفت به منوچهر اقبال ( مدیرعامل شرکت ملی نفت ) واگذار شده بود. فلاح که به داشتن روابط دوستانه با شرکت های نفتی بزرگ شهره بود، اغلب در تیم مذاکرات نفتی ایران با آموزگار که گرایش های ناسیونالیستی داشت به اختلاف برمی خورد و البته به گفتهٔ علم، شاه از عدم توافق این دو نفر ابداً ناراضی نبود.
