رضا شهابی مهندس برق است. وی در مرداد ۱۳۹۶ در اعتراض به دستگیری مجددش دست به اعتصاب غذا زد.
رضا شهابی از کودکی در کنار درس خواندن کار می کرد تا بتواند بخشی از مخارج خانواده اش را تامین کند. هنوز دیپلم نگرفته بو که به عنوان رانندهٔ اتوبوس در شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه شروع به کار کرد.
... [مشاهده متن کامل]
در زمستان سال ۱۳۸۳، رضا شهابی، منصور اسانلو و ابراهیم مددی با کمک «هیأت مؤسس سندیکاهای کارگری» و با استناد به مقاوله نامه های ۸۷ و ۹۸ سازمان بین المللی کار، با عضو گیری از رانندگان و کارگران، سندیکای کارگران شرکت واحد تهران و حومه را بعد از گذشت ۲۷ سال بازگشایی کردند.
شهابی در خرداد ۱۳۸۴ و در جریان انتخابات مجمع عمومی و بازگشایی سندیکا، به عضویت هیأت مدیره سندیکای کارگران شرکت واحد انتخاب شد. این انتخابات ابتدا با ممانعت نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی و بازداشت تعدادی از فعالان سندیکایی شروع شد، اما در نهایت با مقاومت کارگران، فعالان بازداشت شده آزاد شدند و انتخابات هم به دلیل سه شیفته بودن رانندگان تا پاسی از شب ادامه پیدا کرد. با شروع به کار سندیکا و گسترش فعالیت ها، اعضای هیأت مدیره مدام تهدید می شدند و زیر فشارهای امنیتی قرار می گرفتند.
بعد از چند حرکت اعتراضی، سندیکای شرکت واحد تصمیم به یک اعتصاب بزرگ گرفت اما قبل از آن منصور اسانلو و برخی دیگر از اعضای هیأت مدیره بازداشت شدند. شهابی و سایر اعضای هیأت مدیره در اعتراض به این بازداشت ها در ۴ دی ۱۳۸۴ اعلام اعتصاب کردند که در نتیجه آن شهابی بازداشت شد. کارگران به دلیل بازداشت اعضای سندیکا یک روز دست از کار کشیدند و شهابی و سایر بازداشت شدگان پس از چند روز از زندان آزاد شدند.
دومین اعتصاب سندیکای کارگران شرکت واحد برای ۸ بهمن ۱۳۸۴ سازمان دهی شد که در نتیجهٔ آن شهابی و تعدادی دیگر از رانندگان حکم اخراج دریافت کردند.
شهابی و تعدادی دیگر از کارگران اخراج شده بارها از طریق وزارت کار و ثبت شکایت پیگیر لغو حکم اخراج خود شدند اما تلاش آنها بی نتیجه ماند. شهابی در مدتی که به اجبار بیکار بود، علاوه بر ادامهٔ مبارزه و پیگیری حقوق کارگران، تحصیلاتش را ادامه داد و توانست دیپلم بگیرد. او مدتی بعد در رشتهٔ حقوق دانشگاه پیام نور شروع به تحصیل کرد و برای امرار معاش خانواده اش مسافرکشی هم می کرد.
رضا شهابی از کودکی در کنار درس خواندن کار می کرد تا بتواند بخشی از مخارج خانواده اش را تامین کند. هنوز دیپلم نگرفته بو که به عنوان رانندهٔ اتوبوس در شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه شروع به کار کرد.
... [مشاهده متن کامل]
در زمستان سال ۱۳۸۳، رضا شهابی، منصور اسانلو و ابراهیم مددی با کمک «هیأت مؤسس سندیکاهای کارگری» و با استناد به مقاوله نامه های ۸۷ و ۹۸ سازمان بین المللی کار، با عضو گیری از رانندگان و کارگران، سندیکای کارگران شرکت واحد تهران و حومه را بعد از گذشت ۲۷ سال بازگشایی کردند.
شهابی در خرداد ۱۳۸۴ و در جریان انتخابات مجمع عمومی و بازگشایی سندیکا، به عضویت هیأت مدیره سندیکای کارگران شرکت واحد انتخاب شد. این انتخابات ابتدا با ممانعت نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی و بازداشت تعدادی از فعالان سندیکایی شروع شد، اما در نهایت با مقاومت کارگران، فعالان بازداشت شده آزاد شدند و انتخابات هم به دلیل سه شیفته بودن رانندگان تا پاسی از شب ادامه پیدا کرد. با شروع به کار سندیکا و گسترش فعالیت ها، اعضای هیأت مدیره مدام تهدید می شدند و زیر فشارهای امنیتی قرار می گرفتند.
بعد از چند حرکت اعتراضی، سندیکای شرکت واحد تصمیم به یک اعتصاب بزرگ گرفت اما قبل از آن منصور اسانلو و برخی دیگر از اعضای هیأت مدیره بازداشت شدند. شهابی و سایر اعضای هیأت مدیره در اعتراض به این بازداشت ها در ۴ دی ۱۳۸۴ اعلام اعتصاب کردند که در نتیجه آن شهابی بازداشت شد. کارگران به دلیل بازداشت اعضای سندیکا یک روز دست از کار کشیدند و شهابی و سایر بازداشت شدگان پس از چند روز از زندان آزاد شدند.
دومین اعتصاب سندیکای کارگران شرکت واحد برای ۸ بهمن ۱۳۸۴ سازمان دهی شد که در نتیجهٔ آن شهابی و تعدادی دیگر از رانندگان حکم اخراج دریافت کردند.
شهابی و تعدادی دیگر از کارگران اخراج شده بارها از طریق وزارت کار و ثبت شکایت پیگیر لغو حکم اخراج خود شدند اما تلاش آنها بی نتیجه ماند. شهابی در مدتی که به اجبار بیکار بود، علاوه بر ادامهٔ مبارزه و پیگیری حقوق کارگران، تحصیلاتش را ادامه داد و توانست دیپلم بگیرد. او مدتی بعد در رشتهٔ حقوق دانشگاه پیام نور شروع به تحصیل کرد و برای امرار معاش خانواده اش مسافرکشی هم می کرد.
